Huisarts Willemijn Waes-Aarden uit Berkel-Enschot is op maandag 16 mei vertrokken naar het dorpje Beregsurány in Hongarije, op een steenworp afstand van de grens met Oekraïne. Hier verleent ze gedurende 7 dagen medische hulp aan Oekraïense vluchtelingen. ‘Het verhaal van…

Huisarts Willemijn Waes-Aarden uit Berkel-Enschot is op maandag 16 mei vertrokken naar het dorpje Beregsurány in Hongarije, op een steenworp afstand van de grens met Oekraïne. Hier verleent ze gedurende 7 dagen medische hulp aan Oekraïense vluchtelingen. ‘Het verhaal van de vluchtelingen staat centraal, mijn rol als huisarts is ondergeschikt hieraan.’

Na een oproep om hulp te verlenen aan de Oekraïense grens, meldde Willemijn zich meteen aan bij de Hongaarse vrijwilligersorganisatie MedSpot. Elke vluchteling die de grens overkomt, wordt gecontroleerd en indien nodig doorgestuurd naar de huisartsenpost, die gevestigd is in een container. De hulpverlening is een aaneenschakeling van diensten: medische hulp, voedselvoorziening, vervoer, ondersteuning bij de uitvoering van de vluchtelingenwetgeving en nog veel meer. ‘Elk onderdeel is even belangrijk, we doen het écht samen!’ De meeste mensen die bij Willemijn komen hebben basale klachten, maar willen ook graag hun verhaal vertellen. Dat is soms nog wel eens lastig, gezien de taalbarrière. ‘Het is de kunst om geen afstand te creëren. Gelukkig kom je met foto’s en gebaren een heel eind.’

‘Je doet het hier echt samen!’

Sommige vluchtelingen zijn zo getraumatiseerd, dat praten helemaal niet lukt. ‘Er kwam een man binnen met erge pijn aan zijn heupen. Het enige wat hij kon uitbrengen was: ik kan niet praten. Ik heb hem gecheckt onder andere op kogelwonden (gelukkig niet gevonden) en daarna de nacht laten doorbrengen in een aparte ruimte.’ De volgende ochtend, toen hij tot rust was gekomen en wist dat hij veilig was, kwam het verhaal eruit: ‘Hij had 2 maanden in nagenoeg dezelfde houding in een schuilkelder gezeten, wat de pijn verklaarde. Ook vertelde hij dat hij afscheid heeft moeten nemen van zijn vrouw en dochter en dat zijn huis verwoest is. Alles wat hij had opgebouwd in zijn leven is hij kwijtgeraakt.’

Voor Willemijn is deze periode een leerschool geweest: ‘Niet alleen als huisarts, maar vooral als mens is dit echt een verrijking. Naast de verschrikkelijke en aangrijpende ervaringen van de vluchtelingen, heb ik ook gezien dat de mens bijzonder veerkrachtig is. Ik ben trots op hun ambities om doelgericht een nieuwe toekomst op te bouwen. Het is belangrijk dat wij onze ogen niet sluiten voor hun verhaal en hen steunen in hun veerkracht!’

Tekst: Lieselot van Elten

Foto: Willemijn Waes-Aarden