De Schakel
Uitgelicht
‘Wat ik mis: zorgeloos verkouden zijn!’

Corona-crisis in Berkel-Enschot (13) Het COVID-19 virus heeft grote impact op ons dagelijks leven. Er is hoop dat het einde nadert nu het inenten in volle gang is, al bevinden we ons in de derde golf. De schrijvende postbode houdt de…

Corona-crisis in Berkel-Enschot (13)

Het COVID-19 virus heeft grote impact op ons dagelijks leven. Er is hoop dat het einde nadert nu het inenten in volle gang is, al bevinden we ons in de derde golf. De schrijvende postbode houdt de moed er in.

 

Het is alweer ruim een jaar geleden dat Corona zijn intrede deed. Soms peil ik de stemming onder de bewoners. Met als vraag wat de mensen het meeste missen. ‘Gezellig met veel familie en vrienden samen zijn’ en ‘knuffelen’, klinkt het vaak. ‘Ik heb last van huidhonger’, reageert een vrouw in de Guldenroede. ‘Ik wil weer met vriendinnen borrelen, festivals bezoeken en lekker shoppen.’ Een meisje dat haar vergezelt, hoeft niet lang te denken: ‘wat ik écht het aller-aller-allér meeste mis, is knuffelen met mijn opa’s en oma’s’’, zegt ze met een intens triest gezicht. Ik schiet bijna vol. Snik!

De mooiste reactie komt van een voorbijganger in de Klaproosstraat. ‘Weet je waar ik naar verlang? Gewoon zorgeloos verkouden zijn. Nu denk je bij een kuchje, keelpijn of een niesbui meteen aan het ergste. Is dit het begin van het einde? Gek word ik er van.’

 

Post blijft belangrijk voor mensen. Zeker nu. Zo bleek laatst weer toen een oudere man met een bezorgde blik in haastige spoed op me afliep: ‘Postbode, heeft u toevallig geen vaccinatiebrief voor mij? Leeftijdgenoten zijn al geprikt en ik heb nog steeds geen bericht ontvangen. Nee? Goh, wat vervelend!’

 

‘Ik stuur de rekening wel!’

 

Overheerlijke banaan

Gesprekjes met bewoners gaan vaak ook over het weer. Of een foutje dat er soms in sluipt. De dialoog met een man, waar ik tijdens een natte dag in mijn wijk achter de Enschotse kerk ‘per abuis’ drie flinterdunne enveloppen bezorg, wil ik u niet onthouden:

Bewoner: ‘Hé postbode! Je hebt enveloppen bij mij bezorgd van de buren.’ Ik: ‘Sorry meneer. Ik zal voortaan nóg beter opletten.’ Bewoner: Die andere brieven heb ik zelf al in de bus gedaan.’ Ik: ‘Geweldig meneer! Je bent een held. Bewoner lachend: ‘Ik stuur je de rekening wel. Ik: Tuurlijk meneer. En u krijgt er van mij nog een krentenbol en overheerlijke banaan bij. Bewoner: ‘’t Is al lang goed jongen.’

Ik werp hem nog een kushandje toe. Met een wederzijdse glimlach nemen we afscheid van elkaar. Ik vervolg mijn weg en denk bij mezelf: ‘Mooie kerel. Mooi beroep!’

Tekst: Stefan Latijnhouwers

Foto: Ad Latijnhouwers

About the author

Related Posts