Op de speelplaats van bassischool Berkeloo staat een vuilniswagen met zwaailichten. In groep 2 van juffrouw Miranda gaat Arie praten over afval. Arie werkt bij het BAT en heeft twee kliko’s meegenomen. Een met blauw/oranje deksel en een met grijs/groene…

Op de speelplaats van bassischool Berkeloo staat een vuilniswagen met zwaailichten. In groep 2 van juffrouw Miranda gaat Arie praten over afval. Arie werkt bij het BAT en heeft twee kliko’s meegenomen. Een met blauw/oranje deksel en een met grijs/groene deksel. Arie vertelt over het scheiden van afval: plastic in de oranje bak, papier in de blauwe bak, restafval in de grijze bak en groente-, fruit- en tuinafval in de groene bak. Alle kinderen krijgen op hun tafeltje wat afval en mogen dit zelf in de juiste afvalbak doen. Als ze het goed doen zegt Arie: “Goed zo, jij wordt vast een goede vuilnisman.” Teun doet het afval in de juiste bak. Hij is blij met het complimentje van Arie. Hij wil later vuilnisman worden. Lekker achterop de vuilniswagen meerijden met harde muziek. Dan gaan ze naar buiten toe. Iedereen mag even in de cabine van de vuilniswagen zitten. Teun vindt het allemaal super. Als ze terug in de klas zitten vraagt Arie: “Willen jullie allemaal een werkstukje maken over afval? Dan kom ik dat volgende week bekijken en wie het beste werkstuk heeft gemaakt, krijgt een prijsje.” 

Een week later, bij Teun thuis.
“Teun, heb jij je werkstuk voor morgen al gemaakt?” vraagt mama.
“Nee, Pepijn zou me meehelpen.”
“Dan zou ik er toch maar aan beginnen. Pepijn is naar de voetbal en morgen moet het af zijn! Dus pak je spullen en begin eraan!”
Teun zucht eens diep. Hij heeft helemaal geen zin om te knutselen. Hij zit liever op de vuilniswagen! Teun heeft een plannetje bedacht. Hij pakt een stuk papier en plakt er een hoop afval op. Dan gaat hij naar buiten. Hij zet naast de kliko een kratje. Morgen is het vrijdag en dan worden de kliko’s geleegd. 

De volgende dag zegt Teun tegen mama: “Ik ga vandaag wel alleen naar school. Ik weet de weg en ik zal goed uitkijken.” Dat komt mama deze keer goed uit. Ze wil vandaag het hele huis goed gaan poetsen. “Dat is goed Teun, voor deze keer en vergeet je rugzak en je werkstuk niet!”

Teun gaat naar buiten. Maar hij gaat niet naar school! Hij stapt op het kratje. Hij tilt het deksel van de kliko omhoog en klimt zo in de kliko. Teun kijkt nog even over de rand van de kliko. Zijn werkstuk met afval opgeplakt legt hij op zijn hoofd. Dat is slim van Teun. Als ze dan het deksel opendoen, zien ze hem niet zitten. 

Even later hoort hij de voordeur opengaan. Hij voelt dat de kliko beweegt. Papa zet de kliko op straat. Teun vindt dit wel spannend en denkt: “Zo nu gaat het gebeuren!” 
Hij pakt de zaklamp uit zijn tas en een worstenbroodje. Het broodje eet hij lekker op. Dan hoort hij harde muziek. De vuilniswagen komt eraan! Teun gaat er eens goed voor zitten. Hij wil zich niet bezeren als de kliko in de vuilniswagen wordt gekieperd. Het duurt nog eventjes voordat zijn kliko aan de beurt is. Dan is het zover: een, twee, hoppakee. Teun ligt tussen het andere vuil in het binnenste van de vuilniswagen. Bah, wat stinkt het daarbinnen! Hij knipt zijn zaklamp aan en ziet allerlei rotzooi liggen in de bak. Opeens hoort hij een scherpe gil: “Iehh!” 

Teun zoekt met zijn zaklamp waar het geluid vandaan komt. Boven de vuilnishoop hangt een hangmat. In de hangmat ziet hij een mannetje zitten met een baard.
“Wat doe jij hier?” Vraagt de kleine man met een scherpe stem, “kom jij mijn vuil stelen? Jij moet eruit, ik zeg ERUIT!” 
“Ah, meneer, mag ik niet een eindje meerijden totdat ze hem leeggooien?” “Ik ben geen meneer. Ik ben hier de baas en ze noemen mij Vuilkabouter. Ik heb nog nooit meegemaakt dat er iemand mee wilde rijden!”
“Ah, please, Vuilkabouter, ik zal zorgen dat ze me niet zien.”
“Nee, nee, dat mag niet, als de mannen jou zien mag ik nooit meer meerijden!”
“Ah, please,” zegt Teun nog een keer heel lief.
“Nou als je belooft je eigen goed te verstoppen als ze de wagen leegmaken. Dan voor deze keer!”

De vuilniswagen stopt en de vuilkabouter zegt: “Klim vlug in mijn hangmat, er komt weer vuil aan!”
De achterklep gaat open en er valt wat licht naar binnen. Dan komt er een lading vuil aan, Teun klimt vlug in de hangmat. Hij is net op tijd anders was hij helemaal kopje ondergegaan. Als alle bakken geleegd zijn rijdt de wagen weer verder.

“Moet jij eigenlijk niet naar school?”
“Eigenlijk wel, maar ik heb mijn knutselstuk over afval niet af. Vandaag komt Arie op school kijken wat iedereen gemaakt heeft.”
“Arie, die ken ik wel, die heeft altijd goede zin en zingen dat hij kan. Maar dat is niet zo mooi dat je niets geknutseld hebt!”
Teun schudt zijn hoofd, “ik kan niet zo goed knutselen en mijn broer Pepijn zou mij meehelpen. Ik was vergeten te vragen of hij tijd had. Is vuilkabouter uw echte naam?”
“Nee, ik heet Rubbish en ik woon in een huisje bij de milieustraat. Ze noemen mij kabouter omdat ik een baard heb. Hoe heet jij?”
“Ik heet Teun en ik woon in de Kruisakker. Wat doet u hier in de vuilniswagen?”
“Ik verzamel blinkend afval. De mensen gooien heel veel weg en ik houd van alles wat blinkt.” 
Rubbish doe zijn zak open en laat zien wat hij allemaal vandaag uit het vuil heeft gehaald. 
“Wauw, dat ziet er mooi uit.” 
Rubbish doet snel de zak weer dicht en zegt: “Daar krijg je niets van, dat is allemaal van mij.” 
“Ik wil wel helpen met zoeken, als u dat goed vindt.”

Rubbish vindt het maar raar dat er iemand is die hem wil helpen met zoeken naar bling bling. Teun schijnt met zijn zaklamp en ziet zo wat kraaltjes schitteren in het donker. Zo helpt hij mee met zoeken. Ondertussen stopt de wagen regelmatig om de kliko’s te legen. Steeds zitten daar ook weer allemaal blinkende spulletjes bij. Dat gaat zo nog even door totdat Rubbish zegt: “We zijn er bijna, voordat de bak gaat omkiepen moet je eruit zijn, anders kom je onder het afval terecht.” 

Teun klimt samen met Rubbish via een luikje naar buiten. Teun knippert met zijn ogen tegen het zonlicht. Ze lopen samen naar het huis van Rubbish. Achter zijn huis ziet Teun kinderspeelgoed liggen, poppetjes en autootjes. 
“Wat doen die autootjes en poppetjes daar?”
“Oh, dat is rommel, bij de een ontbreekt een been, bij de ander een arm en bij de autootjes zijn er geen wielen.”
“Mag ik die dan meenemen?”
“Als ik je daar een plezier mee kan doen, ga je gang. Je mag je wel even opfrissen in mijn huisje, voordat je terug gaat.” 

Dat vindt Teun een goed idee. Want hij ruikt helemaal naar vuilnis. Teun wast zichzelf en spuit een geurtje op. Als hij klaar is gaat naar buiten. Daar staan Rubbish en Arie. Rubbish zegt: “Ik heb met Arie geregeld dat jij mee mag rijden naar je school op de grote vuilniswagen.” 
Teun vindt het geweldig. Gelukkig stelt Arie geen vervelende vragen zoals: ‘hoe kom je hier?’ of ‘moet jij niet naar school!’ 

Op weg naar school hebben ze samen heel wat liedjes gezongen. Arie zet de vuilniswagen weer op de speelplaats. Als Teun met Arie in de klas komt zijn ze daar net bezig om elkaars knutselwerk te bekijken. Juffrouw Miranda zegt: “Hallo Teun, ik had je al gemist, ik wilde net je mama bellen.” Teun zegt met grote ogen: “Ik heb mee mogen rijden met Arie en we hebben heel veel liedjes gezongen!” 

Arie knikt en begint gelijk een lied te zingen: “Ik ben Arie de vuilnisman….” Teun zingt uit volle borst mee. Als ze klaar zijn met zingen krijgen ze applaus.
Dan vraagt de juffrouw: “Teun heb jij ook een werkstuk gemaakt over afval?” 
“Ja, dat heb ik.” Hij haalt uit zijn zak poppetjes zonder been, arm of hoofd en autootjes zonder wielen of stuur. Hij zet alles op zijn tafel en zegt: “Dit wordt allemaal weggegooid. Maar je kunt het best een tweede kans geven.” Teun laat zien wat hij bedoelt. Hij maakt van twee kapotte poppetjes weer een heel poppetje. Wat er over is legt hij in de ambulance en zegt: “Zo die moet naar het ziekenhuis.” Dan maakt hij van twee kapotte auto’s een hele en zegt: “De rest van de auto gaat naar de garage.” 

“Heel goed Teun, je moet niet zomaar iets weggooien je kunt er altijd nog iets meedoen!” zegt Arie, “jij wordt vast een goede vuilnisman!” Teun die lacht van oor tot oor. Teun wint de vuilnismanprijs: een pet van het BAT.

Wim Verbunt
Verhalenverteller

Kom in actie voor Stichting TEUN!
Lees het interview met de ouders van Teun in dit artikel.