De met sneeuw bedekte akkers en bossen rondom Berkel-Enschot maakten zaterdag plaats voor hoefijzers en hondenpootjes. Tientallen ruiters van De Veluwe Hunt bestegen die middag het paard voor de slipjacht. Het is een koude 11 februari in Berkel-Enschot. De lucht…

De met sneeuw bedekte akkers en bossen rondom Berkel-Enschot maakten zaterdag plaats voor hoefijzers en hondenpootjes. Tientallen ruiters van De Veluwe Hunt bestegen die middag het paard voor de slipjacht.

Het is een koude 11 februari in Berkel-Enschot. De lucht oogt grijs en de straten liggen er wit bij. Het vriest zelfs een beetje. Een heerlijke dag om binnen te blijven, dus.
De ruiters van De Veluwe Hunt maken zich daarentegen klaar om de kou te trotseren. ‘Erg ideaal is dit weer niet’, geeft tochtorganisator Ton de Leeuw toe. ‘Wanneer sneeuw hard is, kan het vast komen te zitten aan de hoefijzers van onze paarden. Gelukkig lijkt het allemaal mee te vallen. De temperatuur stijgt en de ondergrond wordt steeds zachter. Het wordt een heerlijke jacht!’

Engelse vossenjacht
De slipjacht kent zijn oorsprong in het 16^e-eeuwse Engeland. Daar jaagt een meute honden op een vos, gevolgd door een groepje ruiters op een paard. In Nederland wordt er slechts gejaagd op een geurspoor. Een aantal lappen stof, ook wel ‘de slip’ genoemd, zijn gedrenkt in de mest van het dier. ‘Het is dus een imitatie van de Engelse vossenjacht’, aldus tochtorganisator Fred Swaab. Zelf maakte hij veertig jaar geleden in Ierland kennis met de sport. ‘Prachtig vond ik het, vooral om een groep honden zo samen aan het werk te zien. Het is een spel. Een slipjacht voelt bij onze vereniging niet als een competitie; het draait om het plezier.’

Vrienden
Zo’n vijftig ruiters, bestaande uit leden van De Veluwe Hunt en gastrijders, zijn van de partij. Eén van hen is de achttienjarige Floortje Tiebosch. Ze beoefent de sport al jaren. ‘Dankzij mijn buurmeisje ben ik hier terecht gekomen’, vertelt ze. ‘Je schrijft je dus niet zomaar in. Maar juist dat maakt het denk ik zo leuk. Het zorgt voor goede contacten binnen de vereniging.’ Floortje wijst om zich heen. ‘Deze mensen zijn mijn vrienden.’
De rijders van de Brabantse jachtvereniging komen dan ook regelmatig samen. ‘In totaal gaan we zo’n twee keer per week samen op jacht’, vertelt Fred Swaab. ‘Voor een relatief kleine sport – Nederland kent slechts vier slipjachtverenigingen – is dat best veel.’

Op jacht
Na de ontvangst in Brasserie Robben klinkt het traditionele hoornsignaal: de jacht is begonnen. Tientallen honden bestormen het parcours. Dit loopt over de weilanden, akkers en bossen van Berkel-Enschot, Tilburg en Loon op Zand. Achter de honden volgen in volle vaart de paarden met hun ruiters. Aan de zijkant van het speelveld verzamelen zich nieuwsgierige toeschouwers. Ze kijken hun ogen uit. Zoiets bijzonders zie je per slot van rekening niet iedere dag.
En de rijders, die genieten met volle teugen. ‘Het is heerlijk om urenlang in de buitenlucht te zijn’, besluit Floortje. ‘Jagen blijft voor mij een hobby, maar het is wel een belangrijk deel van mijn leven.’

Tekst: Sabine Doevendans
Fotografie: Peter Timmermans