De Schakel
Jeugd
Pietje die de weg kwijt was

Sinterklaas Voorleesverhaal voor groep 3-4 Teun ging met papa, mama en Pepijn naar de intocht van Sinterklaas. Hij was als eerste bij de Sint. Sinterklaas zei: “Dag Teun. Hoe gaat het met je? Ik heb gehoord dat het goed gaat…

Sinterklaas Voorleesverhaal voor groep 3-4

Teun ging met papa, mama en Pepijn naar de intocht van Sinterklaas.

Hij was als eerste bij de Sint.

Sinterklaas zei: “Dag Teun. Hoe gaat het met je? Ik heb gehoord dat het goed gaat op school.”

”Ik kan al rekenen Sinterklaas! Weet u hoeveel 3 erbij 5 erbij 12 is?”

“Nou, ik denk heel veel!” 

“Dat is samen 20!” 

“Super Teun, je kunt goed rekenen. Jij mag vanavond je schoen zetten.” 

Teun was helemaal blij. Van Hoofdpiet kreeg hij nog een handvol pepernoten.

Na de intocht gingen ze met zijn allen naar het toneelstuk in Ons Koningsoord. 

Na afloop reden ze terug naar huis. Daar ging Teun op zijn kamer met zijn Playmobil spelen.

Hij was al eventjes aan het spelen toen hij tikken hoorde tegen de ruit. Teun keek naar buiten en zag op straat een pietje staan. Hij zwaaide naar Teun. Teun ging snel naar beneden, deed de voordeur open en zei: “Kom maar snel naar binnen. Het regent en binnen is het droog en lekker warm.” 

“Dankjewel Teun,” fluisterde pietje. “Ik heet Pietro en ik ben een beetje de weg kwijt.” 

‘Kom maar mee naar boven.”

Samen gingen ze naar de kamer van Teun. Pietro keek zijn ogen uit. “Wow, wat heb jij veel Playmobil!”

“Allemaal van Sinterklaas gekregen en met mijn verjaardag. Zullen we samen spelen? Dan speel jij de brandweer en ik politie!”

Pietro en Teun speelden zo een tijdje samen. Toen werd er op de deur geklopt. Het was mama: “Teun wil jij wat drinken en chips?” 

“Ja, graag. Maar er is een vriendje komen spelen. Die lust ook wel wat.” Even later werd er weer geklopt: “Teun, ik heb het voor je deur gezet. Wie is er bij je?”

“Pietro, die heb ik binnengelaten. We zijn met de Playmobil aan het spelen.” 

“Goed zo, speel maar lekker verder.”

Pietro vond het leuk bij Teun. Hij was het kleinste pietje dat was meegekomen uit Spanje. Hij is net zo oud als Teun. Na de intocht was hij de rest van de pieten kwijt geraakt. Pietro is toen gaan zoeken. Maar hij kon de pieten en Sinterklaas niet meer vinden. Toen hij Teun zag met zijn familie is hij hen achterna gegaan.

En nu zijn ze gezellig aan het spelen.

Pietro had een heel leger met poppetjes op gezet. Teun was met de ziekenauto aan het spelen.

Er werd weer aan de deur geklopt, het is papa: “Teun het is vijf uur, we gaan eten!” Papa deed daarna de deur open. “Kijk, wie hebben we hier?”

“Papa, dit is Pietro. Hij is Sinterklaas en zijn pieten kwijtgeraakt. Pietro heeft samen met mij gespeeld. Mag hij bij ons blijven eten?” 

“Ik denk dat Pietro terug naar Sinterklaas moet. De Sint zal niet weten waar hij is! Pietro, heb jij het telefoonnummer van Sinterklaas of van de Hoofdpiet?”

Pietro haalt verdrietig zijn schouders op en zegt: “Nee, ik had dat in mijn jas zitten, maar die ben ik ook kwijt.” 

“Ik zal naar Koningsoord bellen. Misschien is Sinterklaas daar nog. Gaan jullie maar alvast naar beneden.”

Beneden stelde Pietro zich netjes voor aan de mama van Teun en zijn broertje Pepijn. Pepijn vond het wel gaaf dat Pietro er was. Hij vertelde dat hij fan van PSV is. Pietro is fan van Barcelona. Mama schonk wat drinken in. De jongens keken samen naar voetbal op de televisie.

Even later kwam papa met zijn mobiel in zijn hand en zei: ”Pietro, ik heb contact gehad met Hoofdpiet. Hij zal nog terugbellen. Als je wilt mag je bij ons eten.” 

Dat vond Pietro wel leuk. “Lust jij pasta of liever iets anders?” vroeg de mama van Teun. 

“Pasta eet ik elke dag al! Ik wil wel eens iets anders: zuurkoolstamp of peestamp!” 

Pepijn en Teun zeiden tegelijk: “Getverdemme!” 

“Dat is toevallig. Ik heb nog peestamp in de koelkast staan. Dan maak ik voor jullie pasta met tomaatjes en worstjes,” zei mama. 

Even later zaten ze met zijn vijven aan tafel Hollandse en Spaanse maaltijd te eten.

Pietro vond het heerlijk, peestamp. ”Jullie moeten maar eens naar Spanje komen om bij ons pasta te eten!” 

“Dat is een goed idee!” zei Teun. “Dan bezoeken we gelijk Camp Nou van FC Barcelona!”

Na het eten speelden ze samen nog een spelletje. Toen ging de telefoon. Het was Hoofdpiet. Even later zei papa: “Pietro, Hoofdpiet wil je even spreken!” 

“Hola con Pietro si, no no, si, no, no, si, si.” Pietro vroeg aan de papa van Teun: “Mag ik hier tot vanavond blijven? ” 

“Jaaaaaaa!” riepen Pepijn en Teun.

Papa en mama zeiden: “Ja natuurlijk!”

“Ja Hoofdpiet, het mag, si, si!” Toen was het telefoongesprek afgelopen.

Pietro vertelde, dat Teun en Pepijn hun schoen mochten zetten. Als Hoofdpiet langs kwam zou hij die vol doen en Pietro gelijk meenemen.

“Hoe komen de pieten dan binnen?” vroeg Pepijn.

“Dat mag ik niet zeggen, dat is het grote pietengeheim!”

Samen keken ze naar de samenvatting van Noord Ierland-Nederland. Pietro was deze keer voor Nederland.

Toen het acht uur was, zei Papa: “Jongens jullie moeten gaan slapen. We zullen voor Pietro een slaapzak pakken. Hij slaapt in de gang. Als Hoofdpiet er is, kan hij meteen mee!” 

De bronafbeelding bekijken

De slaapzak werd in de gang gelegd. Pietro had zoveel slaap. Hij kroop er gelijk in.

Teun zette zijn schoen klaar met een wortel voor Amerigo. Pepijn had zijn voetbalschoen gepakt.

Ze zongen allebei nog drie Sinterklaasliedjes. Daarna gaven ze Pietro een high five en een box en gingen zelf ook slapen.

De volgende ochtend was de slaapzak leeg en stonden er twee chocolade schoenen helemaal gevuld met snoepjes.

Met de groeten van Pietro en Hoofdpiet!

Wim Verbunt, Verhalenverteller
Foto Sinterklaas: Peter Timmermans

About the author

Related Posts