Dertig jaar geleden, in de Nieuwjaarsnacht van 1990 -1991 kwam onze zoon Bart om het leven door Zinloos Geweld. Justitie heeft een tijdje met ons geconcludeerd dat het om doodslag door grote criminelen ging, hing in de volgende fase de…

Dertig jaar geleden, in de Nieuwjaarsnacht van 1990 -1991 kwam onze zoon Bart om het leven door Zinloos Geweld.

Justitie heeft een tijdje met ons geconcludeerd dat het om doodslag door grote criminelen ging, hing in de volgende fase de theorie aan dat het om een eenzijdig ongeval ging, om, nu ongeveer vijf jaar geleden te beweren dat er helemaal geen ‘casus Bart van Dijck’ bekend was bij het arrondissement Breda. De hoofdofficier die dat beweerde is er overigens niet meer werkzaam.

Vorig jaar in mei werden wij door de nieuwe hoofdofficier, een vrouw voorzien van veel invoelingsvermogen, uitgenodigd voor een gesprek waarin zij haar welgemeende excuses aanbood voor de gang van zaken in de afgelopen dertig jaar: het dossier Bart van Dijck was na lang zoeken toch teruggevonden, het was wel degelijk doodslag, het ging om topcriminelen en ik mocht de namen noemen. Mevrouw de hoofdofficier beaamde dat het om die namen ging. Wij waren erg gelukkig met dit gesprek. Er viel een last van ons af.

Wij hebben dat niet in ons eentje bereikt. Ik heb al die jaren hulp gehad van Peter R. de Vries, een redacteur van het Brabants Dagblad en van de Burgemeester van Breda. Als ik Peter om raad vroeg, kreeg ik steevast binnen een dag antwoord. In zijn laatste mail aan ons schreef hij: “O, o o…, het is overal hetzelfde liedje… wat irritant, blijf aan de bel trekken, Frank!” Toen hij eenmaal mee ging trekken aan die bel, vlogen alle deuren open.

Ik heb ook in andere zaken met Peter samengewerkt. Hij was een fijne kerel, solidair, trouw, vol humor, hardnekkig. Wij blijven hem zeer dankbaar en zijn verdrietig om zijn dood.

Frank en Annelie van Dijck

15 juli 2021