De Schakel
Jeugd
Nationale voorleesdagen: De wonderlijke reis van Koetje en Ezel

De wonderlijke reis van Koetje en Ezel Oma had Brit en Janneke naar school gebracht. Mama was vanmorgen al heel vroeg met papa naar het ziekenhuis gegaan. Mama wordt aan haar heup geopereerd en morgen komt mama gelukkig weer naar…

De wonderlijke reis van Koetje en Ezel

Oma had Brit en Janneke naar school gebracht.

Mama was vanmorgen al heel vroeg met papa naar het ziekenhuis gegaan. Mama wordt aan haar heup

geopereerd en morgen komt mama gelukkig weer naar huis.

Brit en Janneke mochten niet met mama mee om haar weg te brengen, dat was te ver weg. Daarom had Janneke haar Ezel knuffel meegegeven en Brit haar Koetjes knuffel. Dan kan mama altijd aan hun denken.

Janneke zit in groep 4 bij juffrouw Carola en ze had tegen de juffrouw verteld dat mama naar het ziekenhuis was. Janneke mocht straks een mooie slinger maken als versiering als mama morgen weer thuis komt.

Brit zit in groep 6 bij juffrouw Joke en Brit had ook tegen haar juffrouw verteld van mama. Juffrouw Joke had gezegd dat ze wel een mooie tekening mocht maken met een gedichtje erop.

Ezel en Koetje hebben een lange reis meegemaakt “Ia” zegt Ezel, “Boe” zegt Koetje, “dat was maar een donkere reis, boe!” “Ia, ik heb helemaal niets gezien! En waar is Janneke nu, ik zie alleen maar haar mama,” zegt Ezel. “Nou als dit een hotel is dan is het geen gezellig hotel, boe! Het is hier allemaal zo wit en er lopen allemaal mensen rond in witte kleren. Ik word hier niet vrolijk van en ik mis Brit, boe, boe!”

Twee mensen, met witte kleren aan, komen de mama van Brit en Janneke ophalen ze wordt in een bed weggereden! “Hé mama van Brit en Janneke waar ga jij naar toe, boe, ia?” roepen Koetje en Ezel. Koetje en Ezel springen van het kastje af en huppelen mama achterna. Ze komen in een kamer met heel veel licht, super veel licht. Daar lopen mensen rond met doekjes voor hun mond.  Die mensen zijn met mama aan het praten en dan gaat mama slapen! Hoe kan dat nou? Maak je een grote reis, ben je in een hotel en dan ga je slapen!? “Nou ik vind er maar niks aan, boe,” zegt Koetje. “Nu we toch op pad zijn kunnen we wel eens verder gaan neuzen, ia. Misschien vind ik wel een lekkere wortel of een korstje brood, ia.” Koetje wil net boe gaan roepen toen een meneer met een witte jas hem oppakt en hem zo in de wasmand gooit! “Boe, boe, boe,” roept Koetje.

Gelukkig heeft Ezel gezien dat Koetje in de wasmand zit, maar wat moet hij doen? Hij probeert de wasmand om te duwen, maar daar is Ezel veel te klein voor. Dan komt er een mevrouw in een witte jas en die neemt de wasmand mee! Ezel huppelt er achteraan, door de klapdeuren in de lift, weer door klapdeuren en dan…oh, nee…de wasmachine! Nee daar moet zijn vriendin Koetje niet in! Dan ruikt zij veel te fris en Ezel roept allemaal: “Ia, ia, ia” maar die mevrouw hoort Ezel helemaal niet! Wat nu? Ezel klimt via de strijkplank omhoog en ziet boven op de plank een doos met zeeppoeder staan. Ezel sprint naar de doos toe, de mevrouw in de witte jas heeft Koetje vast om hem in de wasmachine te doen! En dan…! Ezel duwt met alle kracht die hij heeft tegen de doos met zeeppoeder en die valt om boven op de mevrouw. De mevrouw is helemaal wit van de zeeppoeder en laat van schrik Koetje vallen, “boeoeoeoeoe,” roept Koetje. “Yeahhhh, ia, ia, ia,” roept Ezel. “Kom Koetje vlug weg hier!” Vlug huppelen ze terug naar de kamer van de mama van Janneke en Brit. “Pfffffff, zo dat was schrikken,” zegt Koetje “Was ik bijna helemaal schoon geweest en dan zou ik niet meer naar mezelf ruiken!” “Ia, ia, ja dan zou je allemaal veel te fris ruiken,” zegt Ezel.

Ze zijn net op tijd terug in de kamer en zien dat de mama van Brit en Janneke in een bed wordt binnengereden. “Nou, mama slaapt nog en nu heeft ze allemaal verband om haar been,” zegt Ezel verbaast. Mama wordt wakker en ziet Ezel en Koetje daar liggen op het kastje en ze zegt: ”Hallo Koetje en Ezel ik heb jullie gemist en ik mis Brit en Janneke ook! Kom dan geef ik jullie een lekkere knuffel, kom maar eens hier.” Koetje en Ezel worden er helemaal warm van, boeoe, iaiaia.

Nou Ezel en Koetje hebben hun lesje wel geleerd, ze gaan voorlopig niet op onderzoek uit. Koetje en Ezel doen even een dutje. Even later worden ze wakker van de stemmen van Brit en Janneke! “Héhé, eindelijk weer bij elkaar!” zegt Ezel. Ze kijken eens goed, maar ze zien geen Brit en ook geen Janneke, hoe kan dat nou? Oh, mama is aan het bellen en Ezel en Koetje zien op de telefoon van mama de gezichtjes van hun baasjes. Ezel en Koetje zijn door het dolle heen en roepen “ia,ia,ia” en “boe, boe, boe” maar Brit en Janneke kunnen hun niet zien en horen! “Boeoeoe” roept Koetje verdrietig. Maar dan pakt mama Koetje en Ezel op en zegt tegen de telefoon: “Nou, Janneke en Brit, hier ook nog een knuffel van Koetje en Ezel!” Koetje en Ezel zien Janneke en Brit en roepen: “Boeoeoe!” en “Ia, ia, ia!” Brit zegt: “Welterusten Koetje!” Janneke zegt: “Dag lekkere Ezel, tot morgen!”

Dan worden Ezel en Koetje weer op het kastje gezet door mama. De tranen staan bij Koetje en Ezel in hun ogen en ze waren dolgelukkig. Daarna gaat mama televisie kijken en tegen elf uur  gaat ze alwéér slapen! Nou Koetje en Ezel willen ook wel gaan slapen, maar dat lukt niet. Dus gaan samen de dag van morgen doornemen, vrijdag. Morgen weer naar Janneke en Brit toe! Ze hopen dat ze dan mee mogen naar de hockey. “Janneke gaat morgen voor het eerst hockeyen, toch knap voor haar,” zegt Ezel “Brit zit allang op hockey en hun papa geeft ze les,” zegt Koetje trots!“ Brit is bezig om haar zwemdiploma C te gaan halen!” “Wat hebben we toch knappe baasjes, ia,ia,” zegt Ezel.

Langzaam gaan hun ogen toch dicht en gaan ze verder dromen over Brit en Janneke. De droom wordt na een tijdje ruw verstoord door fel licht. Mama heeft het licht aangedaan en Koetje en Ezel zijn weer terug in het hotel met de witte muren. Mama zegt: ”Hallo Ezel en Koetje, goede morgen, we gaan vandaag weer terug naar huis, dan kunnen jullie weer naar Brit en Janneke toe!” “Ia,ia,ia” “boe, boe, boe” roepen Ezel en Koetje samen blij. Eerst gaat de mama nog eten, een gekookt eitje, met een boterhammetje. Er komen weer mensen met witte jassen en die beginnen met mama te praten. De mensen in de witte jassen zeggen: “Alles is goed gegaan u mag direct naar huis!”

Even later zien Koetje en Ezel de papa en het eerste wat hij zegt is: ”Ha Koetje en Ezel, Brit en Janneke hebben jullie erg gemist!” “Boe, boe, ia, ia, dat zal wel! Wilt u ons alstublieft  niet meer in een donkere tas stoppen, want daar is niks aan!“ zeggen Koetje en Ezel.

Maar de papa van Janneke en Brit hoort hun niet. Dus worden ze weer in de tas gestopt en is het weer donker, maar ze gaan wel naar huis, naar Brit en Janneke! “Ia, ia” ”Boeboe!”

Ze hebben wel een uur in de tas gezeten en ineens horen ze bekende stemmen, van Brit en Janneke! De tas gaat open en Brit pakt Koetje en Janneke pakt Ezel en ze worden lekker geknuffeld! Koetje en Ezel kijken rond en zien slingers en een mooie tekening. “Is dat allemaal voor ons?” zegt Koetje tegen Ezel. “Ia omdat we een lange reis hebben gemaakt en omdat ze ons zó hebben gemist! Oh iedereen is blij dat Koetje en Ezel weer thuis zijn.

Wim Verbunt
Verhalenverteller

About the author

Related Posts