Mevrouw Volz-Holz wordt binnenkort 92 jaar. Ze komt oorspronkelijk uit Stettin, dat nu in Polen ligt. Toen dat door de Russen in mei 1945 onder de voet werd gelopen, vluchtte ze en kwam uiteindelijk terecht in het Zwarte Woud. Daar…

Mevrouw Volz-Holz wordt binnenkort 92 jaar. Ze komt oorspronkelijk uit Stettin, dat nu in Polen ligt. Toen dat door de Russen in mei 1945 onder de voet werd gelopen, vluchtte ze en kwam uiteindelijk terecht in het Zwarte Woud. Daar leerde ze haar man kennen. Die werkte in de textielindustrie. Toen die in Duitsland in problemen kwam, ging hij in Tilburg werken. Nu woont mevrouw Volz-Holz in Torentjeshoef.

Mevrouw Volz-Holz is niet bang uitgevallen

Ze praat honderduit over vroeger. Hoe ze Nederlands leerde door met Nederlanders te praten. ‘Er waren toen nog geen cursussen voor mensen uit een ander land, die hier hun plek moesten zien te vinden. Je moest het zelf uitzoeken.’  In de oorlog is ze ondanks alles niet vaak bang geweest. En dat is ze met corona ook niet geweest. Ze had er alle vertrouwen in dat het op zijn pootjes zou terechtkomen.

Kinderen moeten spelen

Er wordt vaak gezegd dat oudere mensen het moeilijk hebben in de tijd van corona. Maar zij vindt dat het vooral kleine kinderen treft. Kinderen moeten spelen. Daar leren ze van en ze leren vooral van elkaar. Dat kon nu allemaal niet. Kinderen konden niet naar school en zaten achter een laptop. ‘Kinderen worden op die manier gedwongen iets op een onnatuurlijke manier te leren. Dat moet helemaal niet. Ik vind het gewoon zielig.’ Gelukkig kunnen ze nu weer naar school. De beperkingen voor inwoners van Torentjeshoef hebben haar niet echt getroffen, vindt ze. Ze kon zich er makkelijk in schikken.

Het contact met medebewoners was beperkt en dat vond ze erg jammer. ‘Je zat nu met twee mensen aan tafel tijdens het eten en dan moest je ook afstand bewaren. Normaal was dat met zes mensen en dan had je gemakkelijk contact. Dat was nu heel anders.’

Naleven van de regels

Niet iedereen houdt zich voldoende aan de regels is de ervaring. Medebewoners ‘vergeten’ om een mondkapje voor te doen en als je daar wat van zegt, krijg je weinig reactie. Ook is niet iedereen even zorgvuldig als het over het wassen van de handen gaat. Ze vindt dat mensen zelf zo verstandig moeten zijn om de regels na te leven.

Tekst: Jan van der Straaten

Foto: Bas Haans