‘Weekend en Privé liggen ook bij de supermarkt, maar hier krijg je er een praatje bij’, glimlacht Monique Verrijt. Samen met haar man Fons begint ze aan het laatste hoofdstuk van hun boekhandel op het winkelcentrum. Op 15 juni sluiten…
‘Weekend en Privé liggen ook bij de supermarkt, maar hier krijg je er een praatje bij’, glimlacht Monique Verrijt. Samen met haar man Fons begint ze aan het laatste hoofdstuk van hun boekhandel op het winkelcentrum. Op 15 juni sluiten zij de deur.
In juli 1998 openden Monique en Fons hun boekwinkel. In het kleine pand waar nu de groenteafdeling van de supermarkt zit, begonnen ze hun avontuur. Binnen een jaar verhuisden ze naar de grotere winkel een paar meter verderop, waar ze ook ruimte hadden voor het postagentschap. Iets waar Fons als baliemedewerker bij het hoofdpostkantoor in Tilburg al jaren ervaring mee had. Monique is eigenlijk wel toe aan een nieuw boek. “Het is leuk om het samen te doen, maar ik ben het ook wel beu”. Fons verduidelijkt: “Je bent 24 uur per dag samen met de toko bezig”. Ze denken nog niet aan met pensioen gaan en voor ieder is er zicht op een andere baan. Zoon Martijn zal de boekhandel niet overnemen.
‘De verhuurder wil het pand kaal opgeleverd hebben. Alles moet weg, helemaal leeg, tot aan de verlichting toe’, denkt Fons al aan de overdracht per 1 juli. Tot de oplevering van het nieuwe winkelcentrum, zal het pand geen nieuwe invulling krijgen. ‘Die overstap gaan we niet meer doen. De investeringskosten zijn te hoog voor ons. Dat krijg je niet terugverdiend met de verkoop van potloden’, licht Monique toe.
Ze denken beiden met veel plezier terug aan de 21 jaar samen ondernemen. Hectische tijden bij de Harry Potter boekverkoop toen mensen in de rij stonden om een boek te bemachtigen. Met plezier denken ze terug aan de fijne reacties van de mensen na de winkeloverval in 2014. ‘Ik was overweldigd door alle lieve reacties. Mijn huiskamer was net een bloemenzee’, blikt Monique dankbaar terug. Bij de gedachte aan de ruim 25 inbraken, blijft Fons nog even koelbloedig als die ene keer toen de inbrekers nog binnen waren. ‘Ik kwam ‘s nachts aangefietst en had geen telefoon bij me. Drie inbrekers betrapte ik en die ben ik op mijn slippers achtervolgd naar hun vluchtauto. Daar richtte ze een voorwerp op me en spurtte ik weer terug naar de winkel, terwijl ze met de auto weer op zoek gingen naar me. In de winkel vond ik de bijl waar ze mee aan het inbreken waren. Daarmee heb ik ze de winkel uit kunnen jagen.’ De vele inbraken brachten ook weer kosten met zich mee. Rolluik, camera’s en mistgenerator werden door verzekeraar verplicht gesteld.
Wat ze zeker gaan missen zijn de vaste klanten die ook gezellig een praatje kwamen maken.
Tekst: Ellen van Slooten
Foto: Bas Haans
