Het is 1949 als ik in Kruikenstad het levenslicht zie en kon natuurlijk nooit vermoeden dat mijn leven zo zou veranderen en dat ik nog ooit Tilburg zou verlaten. De stad door de een verguisd en door een ander aanbeden…
Het is 1949 als ik in Kruikenstad het levenslicht zie en kon natuurlijk nooit vermoeden dat mijn leven zo zou veranderen en dat ik nog ooit Tilburg zou verlaten. De stad door de een verguisd en door een ander aanbeden – daar zijn de meningen over verdeeld, maar als ik de stad nu zie met een vriezerkoude nieuwe Hudson door het felle licht en de donkere kamer Hema dan heb ik toch heimwee naar het oude centrum met de koffieshop van Jacques ergens achterin en de oude V en D.
Uiteindelijk willen we toch verhuizen na lang beraad en denken eerst aan Amsterdam waar mijn echtgenote is geboren ook al omdat schoonmoeder daar nog steeds woont. Regelmatig zien we de drukte daar omdat we er nog komen maar beiden denken daaraan en zouden er niet meer durven fietsen – gekkenhuis dat verkeer! Dus gaat de voorkeur uit naar een woning in de buurt. We woonden in een appartement waarbij we zo het ziekenhuis zouden kunnen binnenspringen – geen taxi, fiets nodig zo dichtbij en onze abonnementen daar zijn nog steeds geldig.
Dan komt er een appartementje op Woning in Zicht in Berkel te huur en we reageren – meteen op nummer 1 maar het duurt nog een week voordat de reactietermijn gesloten wordt. Een paar dagen later al 34 reacties en nog steeds nummer 1 – nog wat later 57 en nog steeds op 1 – als de termijn gesloten wordt hebben 84 mensen gereageerd en wat we hoopten: nog steeds op 1 en we krijgen bericht dat we mogen gaan kijken. De keus is niet zo moeilijk dan want het appartementje, de omgeving in het groen en de uitstraling spreken ons meteen aan. De sleutel is zo geregeld en na een aantal weken klussen denk ik aan wat er is gebeurd. Voorbestemd dit huisje? Huisnummer heeft een 7 erin, postcode heeft een 7, mijn echtgenote is geboren in de 7e maand en ook in haar leeftijd zit een 7 – toeval of lotsbestemming?
Na gewenning heb ik vooral in de avonduren, als de binnenverlichting in de patio’s brandt, het idee op vakantie te zijn, want het lijkt wel op een resort en we verkennen de omgeving. We willen wel graag weten waar onze huisarts zit en zo…
Ook hebben we het winkelcentrum gevonden en brengen regelmatig een bezoek aan Appie met in ons achterhoofd dat het straks nog dichterbij komt als het achter Koningsoord klaar is. Jofel toch en als ik met een respectabele snelheid van 16 km per uur door het dorp scheur op mijn rode sightseeing mobiel valt me vooral op dat er respect bestaat voor scootmobielrijders en dat is in Tilburg wel anders – daar rijden ze je liever uit je stoel dan even inhouden om je voor te laten gaan. Vooral ook valt me op dat bijna iedereen even vriendelijk is en me gewoon groet zonder dat ze me kennen en af en toe komt het spontaan tot een praatje terwijl we van elkaar niet eens weten hoe we heten of wie we zijn en dat bevalt me prima!
Mis ik de stad? Toch nog redelijk dichtbij – half uurtje op de fiets, uurtje op de scootmobiel, bussen rijden er genoeg dus…
nee, volmondig nee, want dit blijkt nu de beste zet te zijn geweest in ons verhuisbestaan dus voor ons gaat zeker op:
Van Kruikenstad naar Knollevretersgat;
geen betere beslissing dan dat!
Alvast heel fijne dagen en dank voor het woonplezier!
Hartelijke groet,
Moustache
