Kim komt thuis van school zij zit in de tweede van het Theresialyceum in Tilburg en woont in Berkel-Enschot. Kim gooit met een klap de deur dicht roept: “F*k you” en stampt de trap op naar haar kamer, en roept:…

Kim komt thuis van school zij zit in de tweede van het Theresialyceum in Tilburg en woont in Berkel-Enschot.

Kim gooit met een klap de deur dicht roept: “F*k you” en stampt de trap op naar haar kamer, en roept: “Stomme school, ik ga nooit meer naar school, nooit meer!”  Ze gooit haar tas in de hoek en pakt haar lievelingsknuffel en gaat huilend op bed liggen….

The Wiz een Joop van den Ende productie houdt auditie voor:

Dorothy

Anthony van Laast choreograaf
Jeroen Sleyfer Muzikale leiding
Regie: Glenn Casale
Dorothy:
The Wiz: Danny de Munk
Vogelverschrikker: Jamai Loman
Blikkeman: Jerrel Houtsnee
Laffe Leeuw: Jeroen Pfaff
Heks Glinda: Mathilde Santing
Heks Sadista: Marjolijn Touw
Acadabra: Sophia Wezer
Vertaling: Martine Bijl
Stadsschouwburg Tilburg

Kim goes Hollywood

Kim komt thuis van school zij zit in de tweede van het Theresialyceum in Tilburg en woont in Berkel-Enschot.

Kim gooit met een klap de deur dicht roept: “F*k you” en stampt de trap op naar haar kamer, en roept: “Stomme school, ik ga nooit meer naar school, nooit meer!”  Ze gooit haar tas in de hoek en pakt haar lievelingsknuffel en gaat huilend op bed liggen.

Even later wordt er op haar deur geklopt, Kim bromt iets van: “Ja.” Het is mama: “Kim, wat is er aan de hand?” “Stomme musical, k*t school, I don’’t wanne talk about it, dat kan ik nu even niet!” “Kom er maar over praten als je er zin in hebt” en mama zet het drinken weg met een koekje.

Kim drinkt haar glas in een keer leeg en knabbelt wat aan haar koekje. Daarna blijft ze een even liggen op haar bed. Na een tijdje gaat ze op haar bed zitten. Mama had het Stadsblad op haar bureau gelegd en gaat daar in bladeren. Ze leest een bericht over The Wiz of Oz, je kunt er auditie voor doen, minimale leeftijd vijftien jaar! Er staat een oproep in voor Dorothy. Dat wil Kim wel en dan overal in Nederland optreden! Ja zoiets dat zou geweldig zijn! Kim ziet zichzelf al helemaal staan op het podium.

’s Avonds is Kim gewoon naar beneden gegaan en zonder veel te zeggen heeft ze haar eten opgegeten en later met een diepe zucht weer naar boven gegaan.

De volgende dag klopt mama op de deur en zegt: “Kom Kim, wakker worden, tijd om naar school te gaan!” “Ik ga niet naar school, ik heb het helemaal gehad met school, I’ve had it!”  

Mama zegt niets en gaat naar beneden. Ik douch eerst en kleed me aan, dan ga ik naar beneden. Ik smeer wat boterhammen en neem een glas melk. Ik pak mijn tekenblok en ik ga tekenen. Ondertussen gaat mama boodschappen doen en zegt: “Als ik straks terug kom Kim, dan wil ik met je praten, is dat duidelijk?” “Ja mama!”

Gelukkig die is weg. Ik heb een tekening gemaakt van een prachtige jurk. Op zolder zoek ik wat lapjes bij elkaar en knip alles op maat. Daarna ga ik alles aan elkaar naaien. De jurk zit me als gegoten, even een selfie gemaakt, die stuur ik straks wel naar mama. De jurk in mijn tas gedaan, even nog mijzelf een beetje opgemaakt zodat ik er wat ouder uitzie en mijn haar opgestoken. In het laatje beneden ligt de ID kaart van Marieke, huppakee in mijn tas. Zo en nu op naar de auditie voor Dorothy, “Tilbury here I come.”

Ik ga op mijn fiets naar de Stadsschouwburg, daar zijn de audities. Ik meld me bij de artiesteningang en zeg dat ik auditie kom doen voor The Wiz. Ik krijg een formulier mee waar ik mijn gegevens op moet schrijven. Oh ja, even mijn selfie naar mama sturen en dan mijn telefoon uitzetten. “Hoi Mam hier een foto van Dorothy, doei, tot vanavond!”  Ik mag doorlopen naar de artiestenfoyer. Ik zie daar Danny de Munk zitten en Jamai en Mathilde Santink, de rest ken ik niet. Er zitten ook een hele hoop meisjes die auditie komen doen voor Dorothy, wauw exiting!

Ik ga me eerst omkleden. Mijn papieren heb ik ingevuld en ingeleverd bij de regieassistente. Die kijkt me aan en zegt: “Marieke Willems ben jij al vijftien jaar, jij ziet er zo jong uit?” “Hier hebt u mijn ID-kaart, maar ze denken altijd dat ik nog maar veertien ben,” zeg ik lachend. Ze kijkt op mijn ID-kaart en zegt: “Nou goed, het is wel fijn dat jij er jonger uitziet want we zoeken iemand die er uitziet als dertien! Wie weet, als je goed bent, word jij het wel, je hebt trouwens een prachtige jurk aan!” “Ja, die heb ik zelf gemaakt!” “Welk nummer wil je zingen voor de auditie?” “Het is een liefdesliedje, ik heb een cd met de muziek erop bij me.” “Op welke muziek doe jij je dansauditie?”  “Smells like Teen Spirit van Nirvana.” “Mooi, jij bent nummer 23, succes of uh toitoitoi!” Ik krijg een sticker met nummer 23 en plak die op mijn jurk.

We moeten nog even wachten en dan mogen we de zaal in. Omdat ik nummer 23 heb zal ik pas vanmiddag opgeroepen worden, maar dat vind ik niet erg. Marvelous tussen al die beroemdheden, er worden vier Dorothy’s geselecteerd. Ik ga achter in de zaal zitten. Danny de Munk, komt zelfs naast mij zitten! Hij stelt zich aan mij voor! Ik zeg: ”Ik ben Kiuuuhh, Marieke Willems.” “Kom jij uit Brabant?” “Ja, uit Tilburg.”  “Ja, dat kan ik wel horen, heb je al meer met musicals meegedaan?”  “Uhh, ja hoor vorig jaar nog en ik dacht laat ik het hier ook nog maar eens proberen.” “Zeg Danny wie ga jij spelen?” “Oh ik speel de Wiz, maar ik moet nu gaan, wie weet komen we elkaar nog tegen, straks!” Danny glimlacht vriendelijk naar mij. Holly sh*t, wauw, ik krijg het ineens benauwd. Dat was Danny de Munk en die praat gewoon met me!

Ondertussen hebben er al veel auditie gedaan en wat zijn die goed zeg, zo zuiver zingen en dan ook nog goed dansen!  “I’m totally impressed.”

Het is tijd voor de lunch in de foyer, voor mij broodjes kaas en cola en daarna de zaal weer in. Even later tikt de regieassistente me om mijn schouder en zegt: “Nummer 23, je moet direct op.”

Ik loop naar het toneel, wauw, wat is dat groot! Ik moet tussen de coulissen nog even wachten, nummer 22 was nog aan het dansen. Dan wordt mijn nummer omgeroepen. Mijn hart klopt in mijn keel! De regisseur zegt: “Stel je even voor, vertel hoe oud je bent en wat je gaat zingen, doe maar rustig aan en adem maar diep in.” Nou dat is lief, ik haal diep adem en zeg dan met een piepstemmetje: “Ik ben Marieke Willems, ik ben 15 jaar en ik zing een liefdesliedje.” Oei, de zenuwen gieren door mijn keel. “Mag ik nog even een slokje water please?” “Ja hoor neem je tijd.”

Ik neem nog even een slokje, ik knik naar de zijkant dat ze de muziek kunnen starten. Het duet van de schoolmusical zing ik nu helemaal alleen. Ik eindig met: “For you.” Daarna blijft het doodstil…, ik buig en ik krijg applaus! “Geweldig, wat een talent,” roepen ze. De regisseur zegt: “Wat prachtig, ingetogen en ingeleefd zing je dit, als je ook nog zo goed kunt dansen dan weet ik wel wie ons nieuwe Dorothy wordt!” “Wauw, yeahhhh,” denk ik, ik trappel van plezier. De muziek van Nirvana wordt gestart. De muziek maakt me helemaal los en zeker na dat compliment over mijn zang! Na mijn dans zegt de choreograaf: “Zingen kun je wel maar dansen…! Je laat wel zien dat je lenig bent en gevoel voor ritme maar bij een musical moet je toch wel wat meer kunnen! Ik zou het wel met je willen proberen maar dan moet er nog veel bijgeschaafd worden! Marieke, dank je wel, je hoort nog van ons!” “Yeahh, ik ben zo goed als door! De podia in Nederland liggen voor mijn voeten en het applaus is voor mij!”

Ik loop terug naar de foyer, een mevrouw roept: “Marieke mag ik je even spreken?” “Ja, hoor.” Het is Martine Bijl, zij heeft de teksten voor de musical geschreven en zegt: “Jij hebt een geweldige stem en wat een uitstraling. Jij bent echt iemand waar Nederland op zit te wachten, maar vertel eens eerlijk, ben jij 15?” Oei, ik krijg een rood hoofd en ik begin te stotteren en te huilen en ik zeg: “Nee ik ben pas 13 jaar, ik heb het ID-bewijs van mijn zus geleend. Ik was boos omdat ik bij de musical op school niet de hoofdrol mocht spelen. Toen dacht ik, nou dan zal ik everyone a poepie laten ruiken en heb me toen voor de auditie opgegeven!” Martine begint te lachen, “och meisje toch, jij met zoveel talent en spirit, jij komt er wel! Door een keer een mindere rol te spelen leer je alleen nog veel meer. Ik zal aan de regisseur  doorgeven dat je je terugtrekt. Maar jouw naam…, wat is jouw echte naam eigenlijk?” “Kim mevrouw.” “Nou Kim Willems, jouw naam schrijven we met dikke letters in onze agenda van 2020! Jij komt er wel”

 De volgende dag klopt mama op de deur: “Kim opstaan, tijd om naar school te gaan” Kim wordt wakker en zegt: “Eh……wah, oh Holy Sh*t…, ik heb alles gedroomd!” Kim staat zingend op met het lied: “Kom op ga nou maar, ga nou maar gewoon” mama kijkt een beetje verbaasd en moet lachen “Wat was dat allemaal gisteren?” “Oh, niks hoor, ik mocht de hoofdrol niet spelen bij de musical op school, maar never mind I know I’m the best en Martine zei nog dat ik het wel red.” “Martine!” zegt mama. “Oh dat is een lang verhaal, dat vertel ik je nog wel eens!”

Verhalenverteller: Wim Verbunt
Illustrator: Karen Slangen