De Schakel
Nieuws
In Memoriam Cees Robben

27 juli 1931 * Berkel-Enschot * 26 november 2019 ‘Een fijne Berkel-Enschottenaar is heengegaan,’ zo schrijft een van de oud-inwoners van Berkel-Enschot over Cees Robben, die op 26 november 2019 overleed. Cees woonde samen met zijn vrouw Annie al een…

27 juli 1931 * Berkel-Enschot * 26 november 2019

‘Een fijne Berkel-Enschottenaar is heengegaan,’ zo schrijft een van de oud-inwoners van Berkel-Enschot over Cees Robben, die op 26 november 2019 overleed. Cees woonde samen met zijn vrouw Annie al een jaar in Torentjeshoef. Voorheen woonden zij in de Molenstraat, waar hun zeven dochters opgroeiden. Cees had naast zijn werk bij de Rabobank in Tilburg vele nevenactiviteiten in zijn eigen dorp. 

Cees als gemeenteraadslid (derde van links staand achter), circa 1965

In de zestiger jaren was hij gedurende vier jaar gemeenteraadslid en werd hij correspondent bij Het Nieuwsblad van het Zuiden. Alle gebeurtenissen die in Berkel-Enschot plaatsvonden, legde hij schriftelijk vast in de krant. Later zette hij zijn journalistieke vaardigheden in voor Omroep Brabant en De Schakel. ‘Cees begon als verslaggever van de gemeenteraadsvergaderingen,’ zo vertelt Marcel Panis. ‘Daarna schreef hij artikelen als algemeen correspondent.’ 

Bladerend door de papieren nalatenschap van Cees kunnen we zien welke dat zoal zijn. Zo werd bijvoorbeeld in 1998 de steenoven ontmanteld, werd er gestreden voor behoud van eigen vlag en wapen en was er een Dorpsraad in de maak. In 2005 schreef Cees verslagen onder andere over de 75-jarige Mariaverering in de Heukelomse kapel, het nieuwe dorpshart en de vijfendertigste Avondvierdaagse. In 2008 en 2009 schrijft Cees meerdere malen over het vertrek van de zusters trappistinnen naar Arnhem. Gedurende de jaren zien we vele gouden huwelijksfeesten langskomen, verslagen van carnavalsoptochten en tonpraot-avonden. 

Cees als lector in de Sint Willibrorduskerk, circa 1975

Een andere categorie die Cees in De Schakel verzorgde, waren de kerkberichten voor de destijds geheten Sint Willibrordusparochie van Berkel. De vieringen van het komende weekend werden aangekondigd, berichten wie er gedoopt en gestorven waren en verslagen van bijvoorbeeld bedevaarten en projecten van de Werkgroep. Tot aan 2012 bleef Cees dit correspondentiewerk doen. De sociale contacten en het opdoen van algemene ontwikkeling waren zijn drijfveren hiervoor.

Ronde van Berkel. Cees staat op de ‘wagen’ (derde van links), 1983. Foto: collectie Rinus van der Loo / Regionaal Archief Tilburg

Cees was van mening dat je je moest inzetten voor de dorpsgemeenschap waarin je woont. Toen ze hem vroegen of hij secretaris wilde worden van het Wielercomité zei hij: de ronde kwam langs mijn voordeur aan de Molenstraat. Dan kun je toch moeilijk nee zeggen.’ Die belofte hield hij maar liefst veertig jaar in stand. Toen in de zeventiger jaren de Stichting Openbaar Karnaval werd opgericht, was Cees een van de eerste bestuursleden. Trots droeg hij later nog elk jaar met carnaval zijn blauwe kiel met daarop een grote knol, een groene zakdoek om zijn hals en een zwarte pet op zijn hoofd. Ook voor de kerk, op een steenworp afstand van het huis aan de Molenstraat, boden Cees en Annie zich aan als koster. De krant, De Schakel, het Wielercomité en de Stichting Openbaar Carnaval, Cees hield van Berkel-Enschot. Toen het dorp in 1997 zijn zelfstandigheid dreigde te verliezen door de aansluiting bij Tilburg, schreef Cees dat het Knollevretersgat dreigde te verdwijnen in de Tilburgse kruiken. Cees wilde liever een kruikenzeiker genoemd worden, dan er zelf een te zijn. 

Cees’ inzet voor parochie en dorpsgemeenschap bleef niet onopgemerkt. In 2000 werd hij onderscheiden als Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Van de Kledinginzameling Mensen in Nood kreeg hij een gouden erespeld. In 2011 kreeg hij in De Schakel de titel ‘Vrijwilliger van de maand’. Cees vond het nog altijd moeilijk om ‘nee’ te zeggen als er een beroep op hem werd gedaan. ‘Mijn gezin en ik maken zelf gebruik van de faciliteiten die de gemeenschap biedt. Het is dan ook min of meer mijn plicht om wat terug te doen voor de gemeenschap.’ Toen Cees afscheid nam bij De Schakel en het Wielercomité hoopte hij beide keren op een jeugdige opvolger. Hij adviseerde aan de lezers van De Schakel om vooral vrijwilligerswerk te gaan doen. ‘Sociaal bezig zijn verrijkt ook je eigen leven en houd je jong van geest.’

Dat Cees’ wijze woorden op hemzelf van toepassing waren, blijkt wel uit het feit dat hij ondanks zijn 88-jarige leeftijd een uiterst goed geheugen had. Kwam hij tijdens zijn steeds korter wordende wandelingen mensen uit het dorp tegen, dan wist hij altijd hun naam te noemen. Cees is geboren in Berkel-Enschot en gestorven in Berkel-Enschot. ‘Ik heb alleen maar goeie herinneringen aan je vader,’ zo schrijft een dorpsgenoot als condoleance.

Tekst en Foto: Petra Robben

About the author

Related Posts