Het was Kerstavond in het jaar 2008. “Mama, waar is papa eigenlijk altijd op Kerstavond?” vroeg het kleine jongetje. “Papa slaapt lieverd.” antwoordde zijn moederlief. “Owh, oké,” antwoordde hij teleurgesteld. Hij nam nog een kleine hap van zijn erwtjes. Er…

Het was Kerstavond in het jaar 2008.

“Mama, waar is papa eigenlijk altijd op Kerstavond?” vroeg het kleine jongetje.

“Papa slaapt lieverd.” antwoordde zijn moederlief.

“Owh, oké,” antwoordde hij teleurgesteld.

Hij nam nog een kleine hap van zijn erwtjes.

Er werd op de deur geklopt.

“Mag ik opendoen, mama?”

“Doe maar snel,”

Hij rende met zijn korte beentjes door de kamer en deed de deur open voor een rode verschijning.

“Kerstman!” riep hij.

“Ho, ho, ho, vrolijk kerstfeest, mijn lieve jongen,” riep de kerstman.

Het jongetje pakte de hand van de kerstman en nam hem mee naar binnen.

Hij kreeg een cadeautje, van de man in het kerstpak.

Het waren kerstsokken, rode met auto’s en sneeuwvlokjes. Degene waar hij altijd

naar staarde in de winkel.

Hij was een dankbare jongen.

Hij bracht ze meteen naar boven, om ze bij de muts te leggen die hij van oma en opa gehad had. Hij zag dat zijn vader niet in bed lag, omdat de deur van zijn ouders kamer op een kier stond.

Maar de kerstman was beneden, dus hij hechtte er weinig aandacht aan.

Die avond ging hij laat slapen. De beste avonden waren als je gelijk in slaap viel. Zo

een was die nacht. Met een goed gevoel, geen zorgen en rust ging hij slapen.

Een half jaar later overleed zijn vader aan een hartaanval.

Kerstmis was nooit meer hetzelfde zonder hem, ook al was hij er nooit op kerstavond.

Het was Kerstmis in het jaar 2009.

Zijn moeder en hij aten zijn lievelingseten. Het was een mooie witte avond.

“Mama, wist jij dat papa de kerstman was?” zei hij alsof hij super slim was.

“Jawel mijn lieverd, dat wist ik,” En ze gaf en een aai over zijn hoofd.

Het verlies van haar echtgenoot had zoveel impact op hun thuissituatie gebracht.

Wat haar het meeste pijn deed, is dat haar zoon van 5 het nog niet snapte.

Ook al werd hij groter, geloofde hij nog altijd dat zijn vader de kerstman was. Nog 7 jaar geloofde hij dat, ook na het besef dat hij geen vader meer had.

En elke Kerst wachtte hij op zijn vader, als Kerstman, met zijn kerstsokken aan.

Wanneer kinderen tegen hem zeiden dat de Kerstman niet bestond, zei hij terug: “Hij bestaat nu niet meer,”

Hij hoopte elke Kerst, dat zijn vader zou komen, want Kerst ging ook altijd door.

Kerstavond in het jaar 2020

Nu staart hij naar de kerstsokken. Het was kerstavond en hij was 16 jaar oud. Zijn

moeder en haar vriend zaten beneden op de bank, maar hij kon het niet. Er kon

geen vervanger voor zijn vader zijn.

De kerstsokken waren zo belangrijk voor hem geworden.

Hij pakte alle brieven die zijn moeder voor hem bewaard had, die hij ooit in zijn

kerstsok gedaan had.

“Alles wat ik voor kerstmis wil, is de kerstman.”

Zijn eigen woorden lieten zijn ogen tranen.

Toen hij 11 was schreef hij zijn laatste briefje met de woorden:

“Het mooiste aan Kerstmis is, hopen dat je nog één keer langskomt.”

Geschreven door Rhobynn van Rossen (18 jaar) uit Berkel-Enschot