De Schakel
Met Passie
Fietsvakantie: één met de elementen

Met haar tassen vol slaapspullen, opgerolde kleding, een lichtgewicht tent, wat noten, gedroogd fruit èn, om de gaatjes op te vullen, wat zakjes inlegkruisjes voelt Helen Smeeman (50) zich op haar best. ‘Je fiets is je hele huis! Het is…

Met haar tassen vol slaapspullen, opgerolde kleding, een lichtgewicht tent, wat noten, gedroogd fruit èn, om de gaatjes op te vullen, wat zakjes inlegkruisjes voelt Helen Smeeman (50) zich op haar best. ‘Je fiets is je hele huis! Het is zo’n fijn gevoel om alleen bezig te zijn met fietsen, eten, slapen en te genieten van wat je onderweg ziet.’ Helens ogen schitteren. ‘Buiten met de elementen; de regen, de wind en de zon.’ 

Op haar 17de genoot ze van haar eerste fietsvakantie. Met een vriendin en drie versnellingen fietste ze naar en door Engeland. Toen Vincent in beeld kwam, werd zijn motor al snel ingeruild voor een fiets. Gedurende 30 jaar rolden de banden door bijna alle landen in Europa. In de Alpen en de Pyreneeën konden ze uiteindelijk in een cadans komen. ‘Dan fiets ik zo met al mijn bagage de pas op hoor,’ lacht Helen. Vincent komt thuis, groet ons en zet zacht fluitend een kopje koffie. ‘De Hebriden eilanden van Schotland’, gaat Helen verder, waren fantastisch, maar de reis door Amerika heeft toch wel het meeste indruk gemaakt.’

Van Seattle naar Boston
In drie maanden reden ze samen 6100 kilometer. ‘Het werkt verslavend’, verklapt Helen. Ze reden zo’n 100 kilometer per dag. Hotels en de tent werden afgewisseld. Hoewel ze in de Oisterwijkse bossen oefenden om een zak in de boom te slingeren, troffen ze overal berenkasten aan, waarin eten en toiletspullen opgeborgen konden worden.

Foto’s van mensen in een prachtig boek, vertellen de reis. Zo konden ze kamperen in achtertuinen en waren er zelfs Amerikanen die uit solidariteit hun lunch betaalden. Ze reden door pikdonkere spoortunnels en trotseerden onweer. De Prairie, zowel een glooiende als echt platte pannenkoek, vormde een uitdaging om niet van de weg te worden geblazen. Ze reden uren benauwd door een gebied waar bosbranden woekerden. Steeds wisselden prachtige natuur-berggebieden elkaar af. Het hield maar niet op! Foto’s van op hol geslagen buffels, roofvogels, bordjes van overstekende slangen, en herten. Het gefluit verstilt. ‘Gaffelbokken’, klinkt het gezellig vanuit de keuken, ‘tweede snelste landdier.’

Meer kilometers
Helen zou graag nog in Japan en Mongolië willen fietsen. Deze zomer fietsen ze eerst door Finland en in het voorjaar in Italië. ‘In Europa is er ook nog zoveel te fietsen, we zijn voorlopig nog niet uit gefietst.’

Tekst: Maartje van Beurden
Foto: Ric Roche

[Fotobijschrift] Helen Smeeman en Vincent Deliën, Badger Pass in Montana, USA

About the author

Related Posts