De Schakel
Pennenstreek
Een steen verlegd…

Er was eens een jongetje –Richard – van 6 jaar die met zijn ouders op vakantie ging. Op de plek waar zij vakantie hielden waren hoge bergen en Richard was ontzettend onder de indruk. Toen hij met zijn vader aan…

Er was eens een jongetje –Richard – van 6 jaar die met zijn ouders op vakantie ging. Op de plek waar zij vakantie hielden waren hoge bergen en Richard was ontzettend onder de indruk. Toen hij met zijn vader aan het wandelen was in de berg, vond hij een prachtige steen… met allemaal kleurtjes (mineralen)… Hij zei tegen zijn vader: Die steen neem ik mee naar huis.

 

Jaren later: Richard was 17 en ging met vrienden op vakantie naar Spanje. Naast de gebruikelijke bezigheden die jongens van die leeftijd doen (drinken, dansen, uitslapen, dollen in het zwembad) ging Richard ook een dag op excursie in het binnenland met een vriend van hem. De anderen hadden daar geen zin in… wat moet je daar nou doen? Ouwe mensen gedoe! Maar hij wilde tóch ook iets van de omgeving zien. Het was een rondrit door de bergachtige omgeving, dorpjes enzovoorts. Tijdens die rit vond Richard een steen die hij mooi vond… Hij zei tegen zijn vriend: die neem ik mee voor mijn verzameling… Want hij had intussen op elke vakantie met zijn ouders een steen meegenomen uit dat gebied… Dus het begon al een aardige verzameling te worden…

 

Richard werd ouder, werd verliefd en ging trouwen met Conny. Op hun huwelijksreis in Thailand kwamen ze bij allerlei prachtige natuurgebieden en hij genoot, samen met Conny, met volle teugen. Ook gingen ze naar hoger gelegen gebieden en jawel… ook daar lag weer een prachtige steen op hem te wachten… Hij zei tegen Conny: die neem ik mee en ik zet er onze trouwdatum op, want dit is wel heel speciaal… Gelukkig was de steen niet zo zwaar dat hij niet mee kon met de bagage op de terugweg, dus ook deze steen – met de trouwdatum – kwam bij de verzameling…

 

En zo gingen vele jaren voorbij. Jaren waarin Richard vele reizen maakte: zowel zakelijk als privé. En altijd nam hij een steen mee en hij zette er vanaf dat moment ook op waar de steen vandaan kwam en een datum… Zijn vrouw en zijn kinderen zeiden af en toe: moet dat nou? Wat moet je nou toch met al die stenen…

 

Richard werd 65 jaar en ging met pensioen… het reizen bleef en de verzameling stenen groeide.

 

En toen… werd hij ziek en kon niet meer op reis. Zijn ziekte ging zó snel dat de al geplande rondreis in Schotland afgezegd moest worden… Jammer, zei Richard… Nu kan ik mijn verzameling niet meer uitbreiden.

 

5 april 2019: Richard overleed. Ik werd uitgenodigd door Conny om de uitvaart te regelen en zij vertelde van zijn verzameling en hoe belangrijk dat voor hem was. Kunnen we daar niet iets mee doen, vroeg ze? Jawel, zei ik. We kunnen bijvoorbeeld een foto op de kaart zetten – hetzij van 1 van de stenen – hetzij van de verzameling. Oh, zei Conny dat is wel mooi ja want iedereen weet van die gekke verzameling van hem… dat is echt zó Richard!

 

Nu was het zo dat Richard begraven wilde worden en ik had nog een idee dat ik met Conny en de kinderen deelde… Ze waren laaiend enthousiast en zo gebeurde het dat op de dag van de uitvaart alle aanwezigen een steentje bij zich hadden – zoals we in de kaart hadden gevraagd – met daarop 1 woord geschreven wat Richard voor hen betekende…

Tijdens de dienst werd uiteraard het bekende nummer “De Steen” gespeeld, en in de diverse toespraken werd er regelmatig naar die vreemde verzameling verwezen omdat Richard er altijd hele verhalen over kon houden!

En toen we na de dienst bij het graf stonden legde iedereen zijn of haar steen bij het graf.

Een mooi een uniek eerbetoon voor Richard met zijn gekke verzameling…

Ook kreeg iedereen bij het prentje ook een klein plat steentje mee waarop maar 1 woord stond: bedankt en de datum van de uitvaart.

Tenslotte zult u zich misschien afvragen na het lezen van dit verhaaltje… wat hebben Conny en de kinderen toch gedaan met al die stenen? Dat zal ik u vertellen…

Er is een eenvoudige plaat op het graf gelegd en daarop heeft het gezin alle stenen, zowel die van de mensen op de uitvaart, als uit Richard’s verzameling gelegd en dat is vervolgens in hars gegoten… Voor Conny en de kinderen (en kleinkinderen) was het leuk om te doen om een zo mooi mogelijk ‘plaatje’ te kunnen maken…

Een uniek grafmonument is het geworden waarin de eigenheid van Richard maar ook de vele mooie woorden van nabestaanden tot uiting kwamen…

 

Zijn alle stenen erop gelegd? Nee! De allereerste met die mooie kleurtjes èn de steen van de trouwdag hebben ze gehouden en die liggen bij de foto van Richard.

 

En opnieuw ben ik dankbaar, dat ik door kleine tips dit soort grote bewegingen teweeg kan brengen.

Monique van Houtum, uitvaartleidster

 

 

About the author

Related Posts