Anke haalt elke morgen Lieke op om samen naar school te gaan. Als Anke bij het huis van Lieke aankomt, brandt er nergens licht. Ze wil de achterdeur opendoen, maar die is nog op slot! Ze kijkt door het raam…

Anke haalt elke morgen Lieke op om samen naar school te gaan. Als Anke bij het huis van Lieke aankomt, brandt er nergens licht. Ze wil de achterdeur opendoen, maar die is nog op slot! Ze kijkt door het raam naar binnen. Niemand te zien. Zouden ze zich verslapen hebben? Dan loopt ze naar de voordeur en belt aan. Er wordt niet open gedaan. Dat vindt ze raar. Lieke heeft gisteren niet verteld dat ze er vandaag niet zou zijn! Dan maar alleen naar school. 

Bij school kijkt ze nog even over de speelplaats maar geen Lieke! De zoemer gaat en Anke loopt naar haar klas. Ook daar is Lieke niet. Ze gaat naar juffrouw Brigitte: “Juffrouw, weet u waar Lieke is?” 

“Ja, ga maar zitten. Ik zal het direct aan de hele klas vertellen.”

Anke gaat zitten en krijgt een heel akelig gevoel in haar maag. Er zal toch niets met Lieke zijn!denkt ze. 

Juffrouw Brigitte begroet de klas: “Goedemorgen allemaal.” 

“Goedemorgen juffrouw Brigitte.”

“Zoals jullie zien is Lieke er niet. De oma van Lieke is vannacht gestorven. Haar oma was al een tijdje ziek. Lieke komt straks na de pauze weer naar school.”

Anke schrikt daarvan. Ze kende de oma van Lieke goed. Ze noemden haar altijd ‘Oma Spelletjes’. Als Anke na school bij Lieke ging spelen, was haar oma er altijd. Opa ging dan met Lars voetballen of naar de bossen. Anke en Lieke speelden dan vaak spelletjes met oma: Uno, ganzenbord of Piet Piraatspel. Af en toe bakten ze samen koekjes. Maar dan wilde Lars ook meedoen en die maakte er meestal een knoeiboel van. Oma moest dan alles weer opruimen en daar had ze niet altijd zin in. Anke had ‘Oma Spelletjes’ de laatste tijd niet meer gezien. Ze wist dat ze in het ziekenhuis lag. Lieke kwam de laatste tijd bij haar spelen. Ze hadden samen een hoop tekeningen gemaakt voor oma. En Lieke zei altijd, dat haar oma beter zou worden! Maar nu is ze dood! 

Ineens moet Anke huilen en doet haar handen voor haar gezicht. Juffrouw Brigitte komt naar haar toe en legt haar hand op haar schouder. “Straks komt Lieke, dan kun je haar helpen troosten.”

Anke knikt. Ze krijgt een zakdoek van de juffrouw. 

In de pauze ziet Anke de auto van Lieke aan komen rijden. Als Lieke uitstapt, loopt Anke naar haar toe. “Hoi Lieke, hoe gaat het?” Lieke schudt haar hoofd. Anke slaat haar arm om Lieke heen. De papa van Lieke zegt: “Zorg maar goed voor elkaar. Anke, ik heb met je moeder afgesproken, dat Lieke na school naar jullie gaat.” 

Samen lopen ze naar de klas. Haar papa praat nog even met juffrouw Brigitte. Dan geeft hij Lieke een kus en gaat weer. De andere kinderen van de klas komen naar Lieke toe en geven haar een hand of een knuffel. Anke ziet, dat Lieke dit wel fijn vindt, ook al heeft ze een verdrietig gezicht.

Na school gaan Lieke en Anke samen naar het huis van Anke. Onderweg is Lieke stil. Oma Carla is vandaag bij Anke in huis. Als ze binnenkomen, geeft oma Lieke een hand en zegt: “Gecondoleerd met het overlijden van je oma.” 

“Dankuwel.” 

Lieke krijgt weer tranen in haar ogen. Oma geeft haar een knuffel. Dan vraagt ze wat ze willen drinken. Anke en Lieke willen allebei een beker chocomel. Daarna gaan ze naar de kamer van Lieke. “Zullen we een boek lezen of puzzelen?” vraagt Anke.

“Nee, daar heb ik geen zin in.” 

“Zullen we een tekening maken voor je oma?”

Dat vindt Lieke een goed idee. Ze pakken de stiften, lijm en zilvertjes. Lieke pakt ook watten.

Als ze klaar zijn laten ze aan elkaar hun tekening zien.

Lieke heeft een tekening gemaakt met haar oma op de wolken.

Anke heeft getekend dat Lieke kushandjes geeft aan haar oma.

“Wat een mooie tekening,” zegt Anke, “dat lijkt vrouw Holle wel!“

Lieke knikt, “Oma wilde het ook altijd laten sneeuwen. Ze zei dan: Zal ik het eens even laten sneeuwen, net als vrouw Holle.” 

Ze moeten er allebei om lachen.

“Anke, ik vind dat jij een lieve tekening hebt gemaakt, met al die hartjes.”

Lieke geeft een knuffel aan Anke. Ze gaan naar beneden, want oma heeft geroepen dat het eten klaar staat. Na het eten gaat Lieke naar huis. Ze neemt de tekeningen mee.

De volgende dag haalt Anke Lieke op en lopen ze samen naar school. Onderweg zegt Lieke: “Je weet nooit waar ik over heb gedroomd. Ik heb over oma gedroomd dat ze vrouw Holle was!”

Anke kijkt verbaast: “Maar daar heb ik ook over gedroomd! Je oma had de plaats van vrouw Holle ingenomen.” 

Dat vinden ze wel heel apart, dat ze dezelfde droom hadden gedroomd.

Dan zeggen ze allebei tegelijk: “Zal ik het even laten sneeuwen!” 

Op zaterdag wordt de oma van Lieke begraven.

Anke gaat samen met mama naar de kerk. Als ze binnen komen hoort Anke muziek. Lieke had verteld, dat ze de lievelingsmuziek van ‘Oma Spelletjes’ zouden draaien. Ze ziet dat Lieke vooraan in de bank zit samen met Lars en hun moeder. 

Dan klinkt de bel en iedereen gaat staan. Het wordt stil. De pastoor loopt naar achter om oma op te halen. Zes mensen lopen naast de kist. De papa van Lieke loopt ook mee. Het koor zingt: ‘Zonder jou is er geen zon.’ 

Op de kist ligt een groot boeket zonnebloemen. Er liggen ook tekeningen op de kist, die van haar en Lieke liggen er ook bij. Anke vindt het wel mooi. Dan worden Lieke, Lars en de nichtjes en neefjes naar voren geroepen. Om de beurt mogen ze een kaars aansteken bij de kist.

Er worden lieve dingen over de oma van Lieke verteld. 

Als de begrafenis voorbij is gaan ze met zijn allen naar het kerkhof achter de kerk.

Daar wordt nog kort iets gezegd. Dan mag iedereen een schepje zand op de kist gooien. Anke loopt met mama naar de kist. Als Anke het schepje met zand op de kist gooit zegt ze: “Dag oma van Lieke, dag Oma Spelletjes, dag vrouw Holle.”

Dan pakt ze de hand van mama en loopt met tranen in haar ogen weg.

Wim Verbunt
Verhalenverteller