OUD-DORPSGENOOT NICO VERHOEVEN BELEEFDE 36 JAAR GELEDEN FINEST HOUR Het is 36 jaar geleden, toch voelt het voor mij (Stefan Latijnhouwers) als gisteren. We schrijven 2 juli 1987: de dag dat mijn jeugdheld Nico Verhoeven, geboren en getogen in…
OUD-DORPSGENOOT NICO VERHOEVEN BELEEFDE 36 JAAR GELEDEN FINEST HOUR
Het is 36 jaar geleden, toch voelt het voor mij (Stefan Latijnhouwers) als gisteren. We schrijven 2 juli 1987: de dag dat mijn jeugdheld Nico Verhoeven, geboren en getogen in Berkel-Enschot, in het toenmalige West-Berlijn een Touretappe won. Wat waren mijn broer Jurgen en ik als grote wielerfans trots op ‘onze’ Nico!
De Tour de France 2023 is volop aan de gang. Als gepassioneerd liefhebber van La Grande Boucle denk ik dezer dagen automatisch terug aan de glorieuze overwinning van Nico begin juli 1987. Hij klopte toen in het shirt van Superconfex de Italiaan Giovanni Bottoia en de Belg Patrick Verschueren. Jurgen en ik –toen 16 jaar- gingen helemaal uit onze bol. Na afloop stond Nico op het podium te shinen met de Franse premier Jacques Chirac aan zijn zijde. Een prachtig beeld, dat op mijn netvlies gebrand staat.
Later die dag wipte ik binnen bij fietsenmaker Brekelmans in de Sint-Willibrordstraat. Voor een onderhoudsbeurt van mijn groene racefietsje en een babbeltje. Over Nico uiteraard. Samen met de vriendelijke fietsenmaker en een paar klanten stonden we te stralen. ‘Die Nico. Wint gewoon even een Touretappe. Mooie reclame voor Berkel-Enschot!’, moet de toon zijn geweest van dat onderonsje. Een jonge wielerfanaat en drie nuchtere mannen deelden een geluksmomentje. Voor even verbonden met elkaar door de historische prestatie van hun dorpsgenoot.
Wielergekkies
Tijdens deze Tour dompel ik me ook graag onder in de periode begin jaren tachtig. Toen Jurgen en ik als jeugdige ‘wielergekkies’ tijdens de jaarlijkse wielerronde urenlang postvatten bij de start- en finishlocatie, halverwege de Generaal Eisenhowerweg. Nico streed destijds als junior- en amateurrenner voor eigen publiek vrijwel altijd mee om de prijzen, zat vaak in de beslissende ontsnapping met enkele podiumplaatsen als beloning. Wij juichten voor alle renners, maar voor Nico natuurlijk net even iets harder. Bij elke doorkomst moedigden wij hem met onze (toen nog) piepstemmetjes enthousiast aan: ‘Kom op Nico!’ en ‘Nico, Nico, Nico!’ Ik geef toe: geen verheffende teksten, maar het kwam recht uit ons hart. Enkele jaren later beleefde onze wielerheld als prof zijn finest hour door een etappe te winnen in de grootste wielerwedstrijd ter wereld. Van talent- en beloftevol renner uit Berkel-Enschot tot etappewinnaar in de Tour. Een jongensboek; een boek waarvan ik nooit genoeg krijg. Met dank aan Nico. Voor altijd mijn jeugdheld.
Tekst: Stefan Latijnhouwers
Foto: Cor Vos
Agenda
t/m 20-2-25 | Expositie FotoBE Aardse en Hemelse zaken |
13-2-2025 | Schrijfatelier 1&2 |
13-2-2025 | 5e (finale) 50 hindernissen competitie |
14-2-2025 | Letterloll 0-18 maanden |
16-2-2025 | Ruilbeurs de Torenhoek |
18-2-2025 | Cursus Klik&Tik |
18-2-2025 | Energiecafé thuisbatterijen, BEC |
Iets gevonden of verloren?
Wij maken de match