Door onze Schrijvende Postbode: ‘Kop erbij houden. Je bent aan het werk!’   De wereld is in de ban van het Coronavirus. Al lijkt de crisis in Berkel-Enschot soms ver weg. Anderhalve meter afstand houden is er vaak niet meer…

Door onze Schrijvende Postbode:

‘Kop erbij houden. Je bent aan het werk!’

De wereld is in de ban van het Coronavirus. Al lijkt de crisis in Berkel-Enschot soms ver weg. Anderhalve meter afstand houden is er vaak niet meer bij. De schrijvende postbode hanteert een bijzondere methode om zichzelf aan de regels te herinneren…

Zoefffff!!! Ik rijd met een paar loodzware posttassen op de Enschotsebaan. Opeens word ik links gepasseerd door een TGV op twee wielen. Kort daarvoor waande ik me nog Tom Dumoulin, maar dat euforische gevoel is in één klap voorbij. Een oudere, grijzende dame stuift me voorbij met haar e-bike. Ze keurt me met de neus omhoog geen blik waardig. Ik wil haar nog naroepen: ‘Ja, lekker makkelijk. U “bent” op de brommer. Zo kan ik het ook wel’. Maar ik neem toch maar mijn verlies.

Scherprechter

De lange Enschotsebaan is déscherprechter tijdens mijn ronde. Prima te doen met lekker weer, maar met regen en (tegen)wind bepaald geen sinecure. Dan lijkt er geen einde aan te komen en is het puur een kwestie van niet nadenken, maar door ‘harken’. Meestal klinkt er onderweg muziek in mijn hoofd: van de U2-klassieker ‘(She Moves In) Mysterious Ways’ en ‘Blauw’ van The Scene tot tranentrekkers van AndréHazes en Frans Bauer.

‘Opeens klinkt Urbanus in mijn hoofd’

Vandaag trakteren mijn hersenen me uit het niets op een ‘nummerke’ van de Vlaamse komiek Urbanus: ‘Ik hou niet van madammen met een bontjas. Madammen met een bontjas zijn gemeen. ‘k Moet niets hebben van madammen met een bontjas. Tegen madammen met een bontjas zeg ik neen.’ Ik lach hardop en denk tegelijkertijd: ‘het menselijk brein werkt ook in Mysterious Ways’. Hoe kom ik hier nou weer op? Zwoegend langs de Enschotsbaan heb ik zo toch de grootste lol.

Even later spreek ik mezelf toe: ‘Kop erbij houden vriend. Je bent aan het werk!’. Dan maar een andere evergreen: ‘Ramona’ van de Blue Diamonds, waarbij ik in plaats van Ramona ‘Corona’ zing, Zo dwing ik mij als postbode alert te blijven op het virus en de richtlijnen. Na afloop van mijn ronde laat ik de teugels vieren. Ik zet het Urbanus-liedje nog maar eens vol in. ‘Ik hou niet van madammen met een bontjas…’, klinkt het luid door de straten van Berkel-Enschot.Voor heel even ben ik niet de schrijvende, maar de zingende postbode.

Tekst: Stefan Latijnhouwers

Foto: Ad Latijnhouwers