‘Neem die blauwe brieven maar weer mee’   De wereld is nog altijd in de ban van het Coronavirus. In Nederland en ook in Berkel-Enschot pakken we steeds meer ons oude, vertrouwde levensritme en gedragspatroon op van vóór de crisis.…

‘Neem die blauwe brieven maar weer mee’

De wereld is nog altijd in de ban van het Coronavirus. In Nederland en ook in Berkel-Enschot pakken we steeds meer ons oude, vertrouwde levensritme en gedragspatroon op van vóór de crisis. Een vijfde impressie van de schrijvende postbode.

‘Hallo. Daar zijn we weer!’, zeg ik tegen een vrouw in mijn vaste wijk, die ik wel vaker tegenkom. ‘Heb je nog post voor mij?’, vraagt de moeder van twee schattige blonde dochtertjes vriendelijk. ‘Als het maar niet van die blauwe brieven zijn. Dan mag je ze weer meenemen.’ Het is de vaste grap die alle postbodes in Nederland kunnen dromen. Minstens vijf keer per week krijg ik deze opmerking te horen. De kunst is om er op te reageren alsof je het voor de eerste keer hoort. ‘Okay, dan neem ik ze toch weer mee’, antwoord ik vaak zogenaamd gevat. Ik baal even later van mijn komisch bedoelde reactie. ‘Hoognodig tijd om mijn repertoire te verversen’, spreek ik mezelf toe.

Spervuur van grappen

Over komisch gesproken. Aan het einde van een lange, bloedhete werkdag, loop ik met een bundel post in mijn handen en een paar pakketjes onder mijn arm een uiterst vrolijke man tegen het lijf. Hij begint uit het niets een spervuur van grappen op me af te vuren. ‘Hij schudt ze zo uit zijn mouw, hè. Zal vast een gezellige boel zijn bij jullie thuis’, zeg ik tegen zijn partner, die naast hem geamuseerd toekijkt. De komiek van dienst eindigt –als vrouwlief al lang en breed in de auto zit- zijn voorstelling met een onvervalste uitsmijter: ‘Weet je dat je twee verschillende schoenen aan hebt. Een aan je linker- en een aan je rechtervoet…’ Ja, je maakt in deze verwarrende Corona-tijden wat mee als postbode, bedenk ik me als ik mijn weg vervolg. Word ik tijdens mijn ronde zomaar getrakteerd op een straatoptreden. Geweldig toch!

‘Corona-technisch’ (mooi woord) gezien lijkt niemand zich meer zorgen te maken over het virus. Gesprekjes met bewoners gaan meestal over de vakantie, het weer of klusjes in en buitenshuis. Over Corona praat niemand, terwijl de vaste deskundigen in de media ons dagelijks waarschuwen voor de dreiging van een tweede golf. Gaat die zorgeloze, lakse houding ons nog opbreken? We gaan het meemaken de komende weken en maanden.

Tekst: Stefan Latijnhouwers

Foto: Ad Latijnhouwers