De Schakel
Nieuws
Corona-crisis in Berkel-Enschot (deel 3) ‘Maanden thuiszitten is onnatuurlijk’

De wereld is in de ban van het Coronavirus. De situatie verbetert zich, wat leidt tot versoepelende maatregelen. In Berkel-Enschot ‘lijkt’ alles bijna als vanouds, maar zorgen over de onzekere toekomst zijn er nog zeker. Een derde impressie van de…

De wereld is in de ban van het Coronavirus. De situatie verbetert zich, wat leidt tot versoepelende maatregelen. In Berkel-Enschot ‘lijkt’ alles bijna als vanouds, maar zorgen over de onzekere toekomst zijn er nog zeker. Een derde impressie van de schrijvende postbode.

 

‘Te gek voor woorden hoe we elkaar wantrouwen en met een grote boog om anderen heen lopen. Om verdrietig van te worden.’ Een bewoner van mijn wijk achter de Sint-Caeciliakerk ziet het met lede ogen aan: hoe de angst voor ‘Corona’ ons gedrag beïnvloed. ‘Fijn dat jullie in deze rare tijden toch post bezorgen. Bedankt daarvoor.’

 

De prangende vraag die bij veel mensen leeft is: hoe moet het toch verder met deze crisis? ‘Geen wonder dat zovelen weer de straat op gaan. Je kon erop wachten. Het is onnatuurlijk om zo lang thuis te blijven zitten’, zegt een dame in de Madeliefstraat. ‘Niemand weet wanneer deze ellendige toestand eindigt. Ik zie voorlopig geen licht aan het einde van de tunnel.’

 

Geen licht aan einde van de tunnel’

 

Nieuwe normaal
In Berkel-Enschot, andere dorpen en steden is hetzelfde tafereel waar te nemen. Mensen gaan inderdaad weer (vrij) massaal de paden op en de lanen en straten in. Je hoeft daarvoor alleen maar naar het Journaal te kijken. Ondanks de zorgen bij veel mensen, heeft het er alle schijn van dat ‘’we” het minder nauw nemen met het naleven van de regels. Het Nieuwe Normaal? Soms lijkt het alsof er geen sprake meer is van een levensgevaarlijk virus dat rondwaart en zoveel slachtoffers maakt.

 

Ook in mijn bezorgwijk is veel meer activiteit. Het verkeer neemt vertrouwde vormen aan, plukjes mensen staan overal met elkaar te ‘buurten’ en de kinderen spelen tussen de (weer hervatte) lessen door op het schoolplein. Het voelt bijna ouderwets. De deur blijft regelmatig dicht als ik een pakje af wil leveren: niemand thuis. Ruim een maand geleden schreef ik op deze plek nog over een onheilspellende stilte. De Engelsen hebben er een mooie uitdrukking voor: a thunderous silence(een oorverdovende stilte). Terwijl het toen vaak prachtig weer was, bleef iedereen “braaf” binnen.Das war einmal.

 

‘Bent u de schrijvende postbode?’, hoor ik in de Sint-Caeciliastraat opeens een man naar me roepen. ‘Leuke stukjes hoor. Moet je vaker doen!’ Het compliment doet me oprecht goed. Met een glimlach vervolg ik in mijn weg…

 

Tekst: Stefan Latijnhouwers
Foto: Bas Haans

 

 

About the author

Related Posts

Bezorging

Patric de Brouwer
bezorging@schakel-nu.nl

Vragen/opmerking?
Neem contact met ons op