‘We maken er maar het beste van’ De wereld is in de ban van het Coronavirus. Nu de situatie steeds meer onder controle lijkt en de beperkingen snel afnemen, voelt alles (bijna) als vanouds. Ook in Berkel-Enschot! Een vierde impressie…

‘We maken er maar het beste van’

De wereld is in de ban van het Coronavirus. Nu de situatie steeds meer onder controle lijkt en de beperkingen snel afnemen, voelt alles (bijna) als vanouds. Ook in Berkel-Enschot! Een vierde impressie van de schrijvende postbode.

Daar sta ik dan: in de Sint-Caeciliastraat bij een rijtje nieuwbouwhuizen. Ik heb een pakje in mijn hand, maar niemand is thuis. Wat een verschil met een paar maanden geleden! Toen, in het begin van de crisis, bleef iedereen “braaf” binnen op dringend verzoek van premier Mark Rutte en op advies van het RIVM.

Als postbode voelde ik me in die weken soms een soort Remi: hoofdpersoon uit het wereldberoemde boek ‘Alleen op de Wereld’. Hoe anders is het nu: de kinderen gaan al weken naar school, thuiswerken is niet de norm meer. Voor een postbode eigenlijk wel jammer. ‘Maar dat is een wel heel cynische gedachte, vriend’, spreek ik mezelf vermanend toe. ‘Zeker gezien de ernst van de ziekte.’

Opeens schiet een opmerking van minister Hugo de Jonge (Volksgezondheid) door mijn hoofd: ‘Wij mogen helemaal genoeg hebben van het Coronavirus, het virus is nog lang niet klaar met ons.’ Met andere woorden: we moeten niet te laks omgaan met Corona, ondanks het versoepelen van de maatregelen. “Alert blijven” blijft het motto.

Nu ook oppassen voor jeukrups’

Rups
Vandaag bezorg ik post in twee wijken. Het is bloedheet -ruim dertig graden- en benauwd. Toch draag ik een shirt met lange mouwen en een lange broek. ‘Heeft u het niet warm met die dikke kleren, postbode?’, vraagt een oudere dame bezorgd bij woonzorglocatie Torentjeshoef. ‘Dat doe ik tegen de eikenprocessierups’, zeg ik. ‘Dadelijk zet ik ook nog mijn ‘Bono’-zonnebril en een pet op.’ Ze lacht begripvol: ‘Fijn hoor. We moeten nu dus behalve voor Corona ook oppassen voor die jeukrups. Ach ja, we maken er maar het beste van.’

Aan het einde van mijn dienst spreekt een mevrouw me aan. ‘U heeft het vast warm. Zal ik een flesje koud water voor u halen?’ Ik bedank haar vriendelijk. Als ik vijf minuten later naar huis fiets, denk ik nog even terug aan de woorden van de twee dames. Wat lief, die bezorgdheid! Het lijkt of mensen door de Corona-crisis aardiger zijn voor elkaar. Had “Cruijffie” toch weer gelijk: Elk nadeel heb se voordeel!’

Tekst: Stefan Latijnhouwers
Foto: Ad Latijnhouwers