Op 15 december overleed pastor Hein Tops, van 1992 tot en met 2001 pastor van de Caeciliaparochie in Berkel-Enschot. Hein Tops voelde zich het meest in z’n element tussen de mensen, elkaar ontmoeten, inspireren, verbinden. Dat was ook de reden…
Op 15 december overleed pastor Hein Tops, van 1992 tot en met 2001 pastor van de Caeciliaparochie in Berkel-Enschot.
Hein Tops voelde zich het meest in z’n element tussen de mensen, elkaar ontmoeten, inspireren, verbinden. Dat was ook de reden dat hij niet pastoor genoemd wilde worden, maar pastor (herder), of liever nog gewoon Hein.
Een mensen-mens, die wist te luisteren en te bemoedigen, die openstond voor de levensvragen van anderen. Zijn hart lag bij het individuele pastoraat: mensen nabij zijn in hun momenten van vreugde en verdriet. Vooral parochianen die een dierbare verloren, konden rekenen op zijn onvoorwaardelijke steun en trouw.
Geloven was voor hem niet iets wat zich uitsluitend binnen de kerkmuren afspeelde. Juist buiten gebeurde het, in de straten, in de huizen. Daar kreeg het geloof handen en voeten. Hij vertaalde dat in aandacht voor elkaar en warmte delen, met de boodschap van het evangelie als inspiratiebron.
De mensen zelf, de gelovigen, stonden bij hem op de eerste plaats. De regels, de ‘leer’ van de kerk, kwamen pas op het tweede plan. Als die volgens zijn geweten niet aansloten bij de (levens)vragen van de mensen of de ontwikkelingen in de samenleving, koos hij zijn eigen pad.
Helaas moest hij door ziekte eerder dan hij wilde afscheid nemen van zijn pastorale taken. Bij zijn vertrek in 2001 liet hij een actieve, vitale geloofsgemeenschap achter, waar iedereen zich gehoord en gezien mocht voelen.
Dat hij na al die jaren niet vergeten was, bewees de overvolle Heikese kerk bij zijn uitvaart. Niet alleen parochianen uit Berkel-Enschot waren in groten getale aanwezig, maar ook uit zijn vroegere parochies (Mill, Helmond, Deurne).
Pastor Hein Tops, de grote verbinder, stierf op zijn 83stegeboortedag. Voor hem, die zo van symboliek hield, was de cirkel van het leven rond.
Tekst: Victoire Geerts
Foto: Remko van Geijn
