De Schakel
Pennenstreek
9 maanden later…

De titel doet vermoeden dat het om een geboorte zou gaan maar niets is minder waar of je zou die kunnen gebruiken als metafoor voor de pas opgeleverde woningen die hun voordeuren openen voor de nieuwe bewoners die binnenkort onze…

De titel doet vermoeden dat het om een geboorte zou gaan maar niets is minder waar of je zou die kunnen gebruiken als metafoor voor de pas opgeleverde woningen die hun voordeuren openen voor de nieuwe bewoners die binnenkort onze wijk zullen bevolken.

Met plezier kijk ik terug, evalueren noemen ze dat dacht ik, op de afgelopen periode van 9 maanden die werkelijk voorbij zijn gevlogen! Wat gaat de tijd dan hard of heeft dat toch ook weer te maken met ouder worden? Nog steeds ervaren wij, Joke en ik, vriendelijkheid en spontaniteit rondom en als dat komt door het “dorpse” dan hadden wij eigenlijk nooit in Tilburg geboren moeten zijn.

Ook de afgelopen Carnaval hier was een beleving in de goede zin van het woord en zonder in superlatieven te treden kunnen we zeggen in een woord: GEWELDIG! Geen enkele wanklank hebben wij gehoord toen we onderweg waren tijdens dat grote feest – alom plezier en dan bedoel ik ook echt plezier – zonder nare gebeurtenissen maar gewoon spontaan uit je dak gaan en rustig een biertje kunnen happen zonder dat een of andere dronken sjaak je lastig valt en dat hebben we aan de andere kant van het spoor wel eens anders gezien, ook in de tijd dat ikzelf met die grote sousafoon de sterren van de hemel blies.

Noodgedwongen waren we kortgeleden toch weer in de stad bij een van de bekende ziekenhuizen en deed toch even een rondje oude buurt en centrum maar wat een verschil met toen wij daar vertrokken – onze buurt is echt aan het verpauperen en achteruitgegaan terwijl vriendelijkheid en respect naar een ouder iemand zoals ik ver te zoeken is. Wat mankeren de stedelingen toch en ik denk dat je ze zelfs “stadse knurften” mag noemen zo wordt er met mensen omgegaan en dat zijn wij hier zeker niet gewend en komt ook niet voor.

Wat een genot alweer toen we voor het spoorbruggetje stonden bij de Enschotsebaan en Oud Lovenstraat – achter onze rug de strakke zwarte en rode asfalt, herrie en hoge gebouwen. Wat een verschil met net onder het bruggetje door een open weiland met ook asfalt maar smaller en wat hobbeliger – zeker de rode fietspad waar de natuur zelf heeft geprobeerd dat rode spul weg te dringen met de wortels van de bomen al is dat soms wel gevoelsmatig als over een wasbord te rijden en krijgt het zitvlees het nodige te verduren – zowel op scootmobiel als fiets maar wat een charme heeft dat dan als je denkt aan die heksenketel die je net achter je hebt gelaten.

Minpuntje? Natuurlijk, toen we deze woning hebben geaccepteerd hadden we eigenlijk wel verwacht dat de verhuurder een aquarium zou geven – huisdieren kan niet vanwege de gezondheid – maar we hebben drie soorten vissen in huis die niet te bestrijden zijn en hardnekkig blijven terug komen – de zilvervis, papiervis en ovenvis…overal…keukenlades, kastjes, slaapkamers en ik hou niet zo van die drukte in huis…

Moustache
Foto: Peter Timmermans

About the author

Related Posts